الزامات عمومی عناصر و جزئیات مهم ساختمان

9-1-1 تمام جداره های خارجی واحدهای تصرف و همچنین جداره های مشترک واحدها با یکدیگر و با فضاهای عمومی ساختمان ، جهت مقاومت در برابر حریق ، باید در انطباق با مبحث سوم مقررات ملی ساختمان بوده و دارای مقاومت کافی در برابر ضربه باشد . مقادیر صدابندی آنها نیز باید مطابق با مبحث هجدهم مقررات ملی ساختمان باشد . در دیوارهای آجری و بلوک سفالی خارجی و مشترک ، باید ضخامت حداقل این دیوارها به میزان 20/0 متر رعایت گردد .

9-1-2 جداره های خارجی تمام ساختمان ها و جداره های مشترک فضاهای تصرف با فضاهای کنترل نشده ، باید مطابق مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان ، عایق بندی حرارتی شده باشند .

9-1-3 در تمام دیوارهای ساختمان ، جهت مقاومت در برابر زمین لرزه ، ضوابط مبحث ششم مقررات ملی ساختمان و آئین نامه طراحی ساختمان در برابر زلزله (استاندارد2800) باید رعایت گردد .

در هر قسمت از واحد مسکونی که به منظور پوشاندن عناصر تاسیسات یا عبور کانال و یا دلایل دیگر ، سقف کاذب احداث می شود ، باید علاوه بر رعایت سایر مقررات و نکات فنی الزامی ، با مقررات این قسمت نیز منطبق باشد .

9-2-1 نصب سقف کاذب نباید ارتفاع فضا را به کمتر از مقدار مجاز آن کاهش دهد . ارتفاع فضا ، تا زیر سطح تمام شدۀ سقف کاذب اندازه گیری می شود .

9-2-2 سقف کاذب باید با استفاده از قطعات مناسب و به صورت مطمئن به ساختار اصلی ساختمان متصل شده باشد تا در شرایط بهره برداری عادی و در شرایط خاص بویژه آتش سوزی یا زمین لرزه ای که ساختمان برای آن طراحی شده است ، با تخریب یا ریزش تمام یا قسمتی از آن ، موجب اختلال در عملکرد ساختمان و فضاهای آن نشود و به افراد و سایر اجزاء ساختمان آسیب وارد نیاید .

9-2-3 برای نصب آویزها ، اتصالات و سایر اجزاء نگهدارندۀ سقف کاذب ، باید پیش بینی های لازم ، مانند نصب و اجرای پروفیل ها یا میلگردهای انتظار در هنگام اجرای ساختار اصلی ساختمان انجام گرفته باشد و از تخریب و آسیب رساندن به ساختارهای اصلی بدین منظور خودداری شود .

9-2-4 دیوارهای جداکنندۀ فضاها باید تا بالای سقف کاذب و زیر سقف سازه ای امتداد داشته باشند و یا فضای بالای سقف کاذب در امتداد قائم دیوارهای جداکننده به وسیله مواد مقاوم و پایدار غیرقابل اشتعال و صدابند مناسب کاملا مسدود و جداسازی شود .

9-2-5 از فضای بالای سقف کاذب نباید برای انبار کردن لوازم و تجهیزات استفاده شود مگر آنکه به وسیله ساختار مناسب و با احتساب بار اضافی لوازم یاد شده طراحی و اجرا گردد .

9-2-6 تخلیۀ هوای سرویس های بهداشتی و آشپزخانه به فضای بالای سقف کاذب مجاز نیست .

9-2-7 در صورت استفاده از سیستم های سقف که در آن ها از مواد قابل سوختن مانند انواع بلوک یا صفحۀ پلی استایرن استفاده می شود ، باید پیش از اجرای سقف کاذب ، سطح زیر سقف اصلی مطابق ضوابط مربوط ، با اندود یا فرآورده های مناسب ، در برابر آتش محافظت گردد .

9-2-8 فضای بالای سقف کاذب نباید به فضای بیرون ساختمان یا به فضاهای نیمه باز و یا حیاط های داخلی گشودگی داشته باشد ،

آ – با نصب حفاظ و توری مناسب در محل گشودگی ها ، از ورود جانوران و حشرات به فضای بالای سقف کاذب جلوگیری شود .
ب – گشودگی ها به فضای بیرن با تمهیدات لازم مانند نصب انواع دریچه (دامپر) ، از باران ، کج باران و سایر نزولات جوی و همچنین باد مزاحم محافظت شوند .
پ – در این حالت ، از لحاظ اتلاف حرارت و صرفه جویی در مصرف انرژی ، فضای مابین سقف کاذب و سقف سازه ای اصلی به عنوان فضای کنترل نشده محسوب می شود و با عایق کاری مناسب مطابق مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان باید از اتلاف حرارت فضای طبقات بالا و پایین سقف کاذب جلوگیری شود .
ت – نباید در این حالت فضای بالای سقف کاذب به هیچ یک از فضاهای داخلی ساختمان هیچ گونه درز یا گشودگی مانند دریچه ، محل نصب لامپ های توکار و حفره های تزئینی داشته باشد و در صورت نیاز به دریچۀ بازدید یا دسترس ، دریچه مذکور باید با تمهیدات مناسب درزبندی شود .

9-2-9 در مجاورت یا بالای سقف کاذب ، هیچگونه لولۀ آب ، فاضلاب یا گاز ، کانال و یا تاسیسات مشابه ، نباید مستقیما با آویزها ، شبکۀ نگهدارنده و سایر قسمت های سقف کاذب اتصال یا تماس داشته باشد .

9-2-10 در صورت نیاز به نصب هرگونه شیشه یا عناصر شیشه ای در سقف کاذب ، باید از شیشه های ایمنی مسلح یا غیر ریزنده استفاده شود .

9-3-1 تعبیه جان پناه در سقف های مسطح ، در صورت وجود راه پله برای دسترسی ساکنین به بام ، مطابق الزامات قسمت 9-7 الزامی است .

9-3-2 بام های مسطح باید دارای شیب بندی مناسب حداقل 2 درصد و کفشوی متصل به شبکۀ فاضلاب مستقل از شبکۀ اصلی ساختمان باشند .

9-3-3 آب بام ها باید به صورتی جمع آوری و هدایت شود که موجب آلودگی یا ایجاد مزاحمت در محوطه و اجزاء ساختمان و اراضی مجاور یا معابر عمومی نشود و از سرازیر شدن آب بر روی نمای ساختمان یا ساختمان های مجاور پیش گیری گردد .

9-3-4 تخلیۀ آب حاصل از نزولات جوی بام ها به زمین های مجاور و معابر عمومی مجاز نیست و تخلیۀ آن در محرطۀ ساختمان باید با مجوز شهرداری یا سایر مراجع صدور پروانه انجام گیرد .

9-3-5 اتصال فاضلاب بام به شبکۀ فاضلاب شهری با مجوز ادارات فاضلاب شهری و سایر مراجع مسئول امکان پذیر است .

9-4-1 بام های شیب دار باید به نحوی طراحی و اجرا گردند که از ریزش برف ، یخ یا اجزای سقف از ارتفاع جلوگیری شود .

9-4-2 در بام های شیب دار باید تدابیر لازم به منظور حفظ جان کارگران در هنگام کار در روی بام پیش بینی گردد .

9-4-3 چنانچه شیب بام شیبدار به سمت زمین های مجاور یا معابر عمومی باشد باید فاصلۀ افقی لبۀ بیرونی بام از مرز مالکیت ، در ساختمان های گروه 1تا5 ، به اندازۀ حداقل 20/0 متر رعایت گردد و در ساختمان های گروه 6و7 ، به ازای هر طبقۀ اضافه ، 10/0 متر به این فاصله افزوده می شود . برای ساختمان های گروه 8، رعایت مقررات و ضوابط خاص آنها الزامیست .

9-4-4 رعایت بندهای 9-3-3 تا 9-3-5 در مورد هدایت و تخلیۀ آب بام الزامیست .

هرجا که نورگیری از طریق سقف صورت گیرد یا سطوح شفاف یا شیشه ای در سقف نصب شود باید با الزامات زیر منطبق باشد :
9-5-1 نورگیری های سقفی که برای تامین نور الزامی فضاها تعبیه می شوند باید به فضای باز یا حیاط های داخلی متصل باشند و سطح شفاف آنها نباید از سطح الزامی شیشۀ پنجره برای فضاهای موردنظر کمتر باشد .

9-5-2 مجموع سطح نورگیری های سقفی و پنجره های دیواری در فضاهای موردنظر که به صورت طبیعی نورگیری شود ، باید معادل سطح الزامی مذکور در جدول 6-1 باشند .

9-5-3 سقف های نورگذر یا شفاف ، مانند سقف گلخانه و پاسیو و همۀ قسمت های شیشه ای یا شفاف در سایر سقف ها ، باید از جنس ایمن و غیر ریزنده باشند .

9-5-4 در طراحی و اجرای سقف های نورگذر یا شفاف وسیع مانند سقف گلخانه و پاسیو باید تدابیری جهت امکان نظافت و تحمل وزن نظافتکار جهت ایمنی در نظر گرفته شود .

9-6-1 مشخصات تمام درها و پنجره ها باید با استاندارد ملی ایران مطابقت داشته باشد .

9-6-2 در درهای شیشه ای کشویی و درهای شیشه ای بدون قاب ، دیواره و در شیشه ای وان و دوش ، قطعات شیشه در اطراف ورودی های اصلی و خروجی بناها ، قطعات شیشه ای درهای توقفگاه ها و قطعات بزرگتر از ابعاد مجاز در بند 4-5-9 در نماهای شیشه ای و تمام درهایی که شیشه در آن ها در ارتفاع پایین تر از 05/1 متر بکار رفته ، استفاده از شیشه های ایمن و غیر ریزنده الزامی است .

9-6-3 در صورتی که پنجره در فضایی نصب شود که کف آن فضا در ارتفاع بیش از 70/0 متر نسبت به زمین یا فضای مجاور قرار داشته و پنجره به بالکن یا ایوان و مهتابی مشرف نیست ، باید آن پنجره در ارتفاع حداقل 10/1 متر از کف فضا نصب شده و یا دارای جان پناهی به ارتفاع حداقل 10/1 متر از کف فضا باشد .

9-6-4 تعبیه پنجره در محل هایی که خارج از حدود مجاز در این مقررات موجب اشراف به حیاط و ساختمان های مجاور گردد ، ممنوع است .

9-6-5 در صورتی که امکان اشراف از معبر عمومی مجاور به داخل فضاهای اقامت در ساختمان وجود داشته باشد ، لازمست کف پنجره فضاهای اقامت در بالاتر از ارتفاع دید عابران تعبیه شود .

9-6-6 در صورتی که تدابیری برای تهویۀ فضاهایی مانند انبار پیش بینی نشده باشد که تهویۀ آن ها الزامی نیست ، باید بر روی سطح در ، شیارهایی جهت ورود و خروج هوا تعبیه گردد .

9-6-7 استفاده از در و پنجره با ابعاد مدولار و تولید صنعتی در ساختمان توصیه می شود .

9-7-1 حفاظ و جان پناه
هر جا که نصب جان پناه یا حفاظ و دست انداز الزامی اعلام شده باشد ، باید در انطباق با مقررات زیر اجرا شود :
9-7-1-1 ارتفاع دست اندازها یا جان پناه ها از سطح فضا یا بام در دسترس ، باید حداقل 10/1 متر و از لبۀ پله یا سطح شیب دار حداقل 9/0 متر باشد .

9-7-1-2 فاصلۀ خالی بین دو نرده عمودی دست انداز و جان پناه نباید بیشتر از 11/0 متر باشد . در صورت وجود نرده های تزئینی ، نباید از هیچ قسمت آن کره ای به قطر بیش از 11/0 متر عبور کند .

9-7-1-3 استفاده از شیشه ایمن و غیر ریزنده در جان پناه ها و دست اندازهای دارای شیشه به هر قطع و اندازه ، الزامی است .

میله های دستگرد باید در محل های تعیین شده ، مطابق الزامات زیر ساخته و نصب شوند ، مگر آن که در مقررات اختصاصی تصرف ها به گونه ای دیگر تعیین شده باشد :

9-7-2-1 ارتفاع میله های دستگرد که از لب پله و یا سطح کف تمام شده شیب راه یا فضا اندازه گیری می شود ، باید بین 85/0 تا 90/0 متر باشد . این ارتفاع در تمام طول میلۀ دستگرد باید به صورت یکنواخت امتداد داشته باشد .

9-7-2-2 سطحی از میله دستگرد که با دست گرفته می شود باید پیوسته و یکنواخت باشد و به وسیلۀ هیچ قطعه یا عنصری قطع نگردد .

9-7-3 انتهای میله دستگرد باید به سمت یک دیوار ، حفاظ یا سطح تردد چرخیده یا خم شود یا تا میله های دستگرد خیز مجاور پلکان یا شیب راه امتداد داشته باشد ( تا از ایجاد جراحت یا گیر کردن اشیاء یا لباس افراد به میله های دستگرد جلوگیری شود ) . در جایی که میله دستگرد بین خیزهای مجاور پیوسته نیست ، باید حداقل 30/0 متر به صورت افقی از لبه های ابتدا و انتهای شیب راه و از بالاترین پیشانی پله ادامه داشته باشد . در پله ها ، میله دستگرد باید از سمت پایین شیب آن نیز ، به اندازه عمق یک کف پله بعد از پائین ترین پیشانی پله ادامه یابد .

9-7-2-4 قطر خارجی میله دستگردی که مقطع دایره ای دارد باید بین 35 تا 40 میلی متر باشد ، یا آن که قابلیت گرفتن میله دستگرد را به اندازه معادل آن فراهم سازد . اگر مقطع میله دستگرد دایره ای نیست ، اندازه محیطی آن باید حداقل 100 و حداکثر 160 میلی متر و حداکثر اندازه قطر آن 57 میلی متر باشد . لبه ها باید با شعاع حداقل 25/0 میلی متر گرد شده باشند .

9-7-2-5 فاصله آزاد میان یک میله دستگرد و دیوار یا سطح دیگر باید حداقل 40 میلی متر باشد .

9-7-2-6 میله دستگرد و دیوار یا هر سطح دیگر مجاور آن باید عاری از هرگونه جسم تیز یا برنده باشند .

9-7-2-7 رنگ میله دستگرد باید با محیط اطراف و جداره زمینۀ آن متضاد باشد .

9-8-1 در تمام ساختمان ها حفاظت در برابر بارش نزولات جوی و رطوبت خاک الزامی است . بام های تخت ، ایوان ها ، کف های در تماس با زمین های نمناک ، کف کلیه فضاهای بهداشتی در طبقات ، دیوارهای زیرزمین و سایر دیوارهای در تماس با زمین نمناک ، بدنه و کف و دیوار استخرها و منابع آب ، باید عایق رطوبتی شوند . بام های شیب دار و قوسی و گنبدها و نماهایی که در معرض بوران های موسمی قرار می گیرند ، باید با روش مناسب در برابر نزولات جوی و کج باران حفاظت شوند .

9-8-2 در تمام فضاهای داخلی بنا ، هرجا که شیر برداشت آب تعبیه شود ، کف فضا باید عایق رطوبتی شده و کف شوی دارای شتر گلویی یا سیفون و تمهیدات لازم دیگر برای دفع فاضلاب ، مطابق با ضوابط مبحث شانزدهم مقررات ملی ساختمان ، پیش بینی شود .

9-8-3 عایقکاری سطح کف و دیواره های زیرزمین ، جهت جلوگیری از نفوذ آب های سطحی و زیرزمینی و نشت آب لوله کشی ، در ساختمان الزامی است .

9-9-1 شومینه های با مخزن باز که در آن ها از انواع سوخت گاز ، مایع یا جامد استفاده می شود و هوای مورد نیازشان از داخل فضا تامین می گردد ، وسیلۀ حرارتی اصلی ساختمان محسوب نمی شوند و نباید گرمایش یک ساختمان یا بخشی از آن تنها به چنین شومینه هایی متکی باشد .

9-9-2 نصب شومینه ها و بخاری هایی که در آن ها از انواع سوخت گاز ، مایع یا جامد استفاده می شود و هوای مورد نیازشان از داخل فضا تامین گردد ، در اتاق هایی به مساحت کمتر از 12 متر مربع مجاز نیست .

9-9-3 ساخت دودکش و مصالح آن باید بترتیبی باشد که امکان نشت گاز از آن به فضاهای داخل ساختمان بوجود نیاید . رعایت ضوابط مندرج در مباحث سوم ، چهاردهم و هفدهم مقررات ملی ساختمان در طراحی و ساخت دودکش ها در ساختمان الزامی است .

9-9-4 در طراحی ، ساخت ، نصب و کاربرد هر نوع شومینه و بخاری باید محدودیت ها و الزامات مبحث چهاردهم مقررات ملی ساختمان رعایت گردد.

9-10-1 استفاده از تجهیزات حفاطت در برابر آذرخش در ساختمان های گروه 6تا8 و ساختمان های دیگری که به علت نوع کاربری و یا موقعیت قرار گیری آنها ضروری باشد ، الزامی است ، و باید مطابق با استاندارد ملی ایران در مورد آذرخش ، به شماره 1-6213 باشد .

9-10-2 ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که در صورت وقوع زلزله موجب صدمه و خسارت به ساختمان های همسایه نشود و از خسارت ساختمان های همسایه به آن نیز پیش گیری گردد . رعایت مقررات مندرج در مبحث ششم مقررات ملی ساختمان ، به ویژه در مورد تعبیۀ درز انقطاع مابین ساختمان ها ، الزامی است .

9-10-3 بازشوها ، درها و پنجره ها و مدخل زیرزمین های تمام ساختمان ها باید به گونه ای طراحی و اجرا شوند که امنیت ساکنان و استفاده کنندگان را فراهم نمایند .

9-10-4 مدخل ها و پنجره های بازشو زیرزمین باید با اتخاذ شیوه های متداول به گونه ای از ورود جانوران موذی ، باران و آب های سطحی جلوگیری نمایند .

9-10-5 در تمام تصرف ها و فضاها تأمین راه های خروج ایمن و نصب علائم هشدارنده و ایمنی مطابق مباحث سوم و بیستم مقررات ملی ساختمان الزامیست .

9-10-6 راه های خروج ایمن در ساختمان ها باید طوری تعبیه شوند که علاوه بر هدایت مردم به امکان در هنگام آتش سوزی ، در صورت وقوع زلزله نیز امکان خروج و یاری رسانی به ساکنان و استفاده کنندگان را فراهم نمایند .

9-10-7 در طراحی ساختمان ها باید راه های امدادرسانی از خارج ساختمان ، مطابق الزامات زیر ، برای انجام عملیات امداد و نجات در هنگام وقوع سوانحی چون حریق و زلزله پیش بینی گردد .
این راه ها از طریق جایگاه های الزامی امدادرسانی در فضای باز مجاور ساختمان ( در حیاط یا معابر عمومی مجاور) و بازشوی الزامی امدادرسانی ( در تصرف های مسکونی ) جهت ورود و استقرار افراد و وسایل امدادرسان تأمین می گردد .

9-10-7-1 تعبیۀ راه های امدادرسانی در ساختمان به منزلۀ منتفی شدن مسیرهای خروج الزامی مندرج در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان نیست .

9-10-7-2 هر واحد تصرف در گروه های ساختمان 1تا7 این مبحث باید دارای حداقل یک بازشوی مجزا و مستقل امدادرسانی در نما و مشرف بر جایگاه امدادرسانی باشد که بتوان از طریق آن عملیات نجات را انجام داد . عرض بازشوی امدادرسانی حداقل 90/0 متر و ارتفاع آن حداقل 30/1 متر است . بدیهی است که در زیر هر بازشوی امدادرسانی ، باید یک جایگاه امدادرسانی در نظر گرفته شود .

9-10-7-3 در ساختمان های گروه 4تا7 اگر طبقه آخر دارای سقف شیب دار باشد ، احداث یک مهتابی یا بالکن حاوی بازشوی امدادرسانی در سقف شیب دار ، که حول یکی از محورهای عمودی آن باز شود و دارای حداقل 90/0 مترعرض و 30/1 متر ارتفاع باشد ، الزامی است .

9-10-7-4 برای هر تصرف در ساختمان های گروه 4تا7 باید سطحی آزاد در فضای باز ساختمان بعنوان جایگاه امدادرسانی در نظر گرفته شود . از این جایگاه برای استقرار افراد ، وسایل و خودروهای امدادرسانی استفاده می شود . این جایگاه باید به دسترسی های سواره اصلی شهر متصل باشد . در ساختمان های گروه 6و7 دسترسی سواره به جایگاه های امدادرسانی الزامی است .

9-10-7-5 انجام فعالیت های دائمی در جایگاه های امدادرسانی و تعبیۀ کاربری هایی که موجب اشغال این سطوح گردد ، مجاز نیست .

9-10-7-6 در ساختمان های گروه 4 و 5 ، جایگاه امداد رسانی و تعبیۀ کاربری هایی که موجب اشغال این سطوح گردد، مجاز نیست .

9-10-7-7 در ساختمان های گروه 4 و 6 در پلاک های شمالی ، هرگاه جایگاه امداد رسانی در حیاط خلوت باشد ، این جایگاه باید بدون مانع و گذر از واحد مسکونی ، توسط راهی به حیاط اصلی متصل گردد . این جایگاه باید بدون مانع و گذر از واحد مسکونی ، توسط راهی به حیاط اصلی متصل گردد . این معبر در گروه 4 حداقل برای عبور افراد و تجهیزات لازم و در گروه 6 برای عبور خودرو امدادرسان در نظر گرفته می شود .

9-10-7-8 حداقل فاصلۀ ساختمان های گروه 7 از مرزهای مجاور ، در صورت لزوم دسترسی سواره به جوانب ساختمان ، باید 00/3 متر و در ساختمان های گروه 5 ، به منظور عبور افراد ، 50/1 متر باشد.

9-10-7-9 در صورت قرار گیری فضای تأسیسات و موتورخانه ، در ساختمان های گروه های 6 و 7 در زیر مسیر امداد رسانی ، در نظر گرفتن امکان عبور وسایل سنگین امداد رسانی در محاسبۀ بار سقف آن فضاها الزامی است.

9-10-7-8 درها و پنجره های خروج و امداد رسانی ، که در واقع حریق و زلزله استفاده می شوند ، باید از مصالح مقاوم و در انطباق با مبحث سوم مقررات ملی ساختمان باشند.

عایق کاری حرارتی پوسته خارجی بنا و دیگر عناصر ساختمانی در انطباق با مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان الزامی است.

9-12-1 در تمام ساختمان ها با توجه به نیاز تصرف ها باید محل های نگهداری و دفع زباله به صورتی پیش بینی شود که مشکلاتی از نظر بهداشت و سلامتی برای ساکنان و استفاده کنندگان ایجاد نگردد و از لانه سازی  حیوانات و حشرات موذی در این محل ها جلوگیری شود.

9-12-2 در ساختمان های گروه های 6 تا 8 ، ایجاد سامانۀ دفع زباله از داخل طبقات ساختمان ، به نحوی که مزاحمت و خطری از نظر بو ، آلودگی صوتی (در هنگام جابجایی زباله) و بهداشت برای ساکنان و استفاده کنندگان ایجاد نکند ، ضروری است . رعایت ضوابط مربوط به تفکیک زباله ، در صورت الزام آن ها توسط شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان ، ضروری است .

9-13-1 در تمام ساختمان های مشمول این مقررات باید تجهیزات برقی و تأسیسات و لوله کشی توزیع آب ، برق ، گاز و دفع فاضلاب و آب های سطحی در انطباق با مباحث سیزدهم ، چهاردهم ، شانزدهم و هفدهم مقررات ملی ساختمان در نظر گرفته شود .

9-13-2 در ساختمان های گروه های 4 تا 8 ، نصب صندوق پستی اختصاصی برای هر واحد در محل ورودی ساختمان الزامی است . در ساختمان های گروه های دیگر نیز تعبیۀ حداقل یک صندوق پستی برای مجموعۀ واحدها ، که امکان باز کردن آن برای همه واحدها وجود داشته باشد، الزامی است.

آ- طبق قوانین کشور ، نگهداری آن ها در محل مورد نظر بلامانع باشد،
ب- برای همسایگان مزاحمتی فراهم نکند،
پ- به صورت عناصر یا فضاهایی مجزا از ساختمان و با مصالحی ایجاد شود که بعنوان یک بخش اصلی از ساختمان محسوب نشود . در این محل دسترسی به آب باید به طور دائم فراهم بوده و مسائل بهداشتی رعایت گردد.
ت- دسترسی به این لانه ها نباید مستلزم عبور از فضاهای اصلی واحدها باشد.

9-13-4 در محل هایی که نگهداری و پرورش برخی حیوانات در داخل بافت شهری مجاز شمرده می شود ، محل نگهداری حیوانات باید از فضاهای اقامت ساکنان به گونه ای جدا گردد که از نظر نحوۀ دسترسی و جزئیات تهویه ، تأسیسات ساختمان و دفع فاضلاب ، منظر عمومی و سایر جنبه های معماری و ساختمانی ، در بهداشت و آسایش ساکنان و همسایگان اختلالی پیش نیاید.