پلیمرهای ساختمانی

پلیمرها (بسپارها) ، از نظر شیمیایی ، به ملکول های زنجیر بلند ، با وزن ملکولی بسیار زیاد در حد صدها هزار گفته می شود . در این زنجیرها ، یک واحد اصلی ، که مونومر (تکپار) نامیده می شود ، به تعداد زیاد تکرار می شود . این زنجیر ممکن است خطی یا دارای تعدادی شاخه باشد . همچنین ممکن است زنجیرها با تعدادی اتصالات عرضی به یکدیگر پیوند برقرار می کنند .

مواد پلیمری کاربردهای بسیار متنوع و متعدد در ساختمان دارند . بنابراین ، تعیین تفکیکی این کاربردها ضرورتی ندارد . در جدول ۵-۱۸-۱ ، یک دسته بندی کلی از کاربردهای پلیمر در ساختمان ارائه شده است . پلیمرها را ، بر مبنای مکانیک تغییر شکل ، می توان به دسته های زیر تقسیم کرد :

پلیمرهای غیر بلوری یا نیمه بلوری که تا دمای تجزیه خود اتصال عرضی پیدا نمی کنند ، یا اتصال عرضی آن بسیار محدود است ، و در فاصلۀ بین اتم ها در ملکول های آنها قابلیت جابه جایی وجود دارد . این مواد دارای نقطه ذوب است و با سرد کردن آنها می توان دوباره مادۀ ترموپلاستیک را به دست آورد . برای تغییر شکل یک ترموپلاستیک ، در محدوده دمایی زیر نقطه نرمی آن ، معمولاً نیاز به نیروی زیادی است .

مواد پلیمری غیر بلوری یا نیمه بلوری که به طور شیمیایی پخت شده است و یک شبکۀ فشرده می سازد ، به طوری که در مکان فضایی خود ثابت است و ملکول های پلیمر تنها در مقیاس بین اتمی متحرک است . بنابراین ، ترموست آن حالت از ماده است که اجازۀ هیچ گونه تغییر شکل خمیری را نمی دهد و برای کمترین تغییر شکل آن نیاز به نیروی بزرگی است و تغییر شکل نیز تا حدود زیادی برگشت ناپذیر است .

اغلب مواد پلیمری غیر بلوری اند که به صورت شیمیایی کاملاً به یکدیگر متصل شده اند . بنابراین ، حرکت ملکول های پلیمر جز می توانند حرکات در مقیاس بین اتمی و در حرکات بخش هایی از زنجیر پلیمری ناممکن است . الاستومرها حالتی است از مواد که در آن تغییر شکل خمیری رخ نداده است و در کارکرد ، تغییر شکل های کشسان دارند . کشسانی بالا در الاستومرها به سبب تغییرات برگشت پذیر بخش هاس زنجیر است و یک نشانه آن این است که با نیرویی اندک ، تغییر شکل بسیار کشسان رخ می دهد . ماده باید ، با وارد آوردن اندکی نیرو ، تا صد درصد و بیشتر کش بیاید و پاره نشود و با برداشتن نیرو سریعاً به جای پیشین خود بازگردد .

این پلیمرها ، در حالت مطلوب ، دارای خواص کاربردی الاستومرها و خواص فرآیندی
ترموپلاستیک هاست . این مواد معمولاً از امتزاج یک الاستومر با یک ترموپلاستیک سازگار با آن تولید می شود . مادۀ به دست آمده را می توان ، مانند ترموپلاستیک ها ، با روش های مختلف (مانند اکسترود) شکل داد . از نظر مکانیکی نیز می توان به یک تعادل مناسب از مقاومت مکانیکی و قابلیت کشسانی در آنها دست یافت .

نظر به تنوع فراوان پلیمرها و نیز کاربردهای آنها در ساختمان ها ارائه فهرست کاملی از ویژگی های آنها در اینجا ممکن نیست . تولیدکنندگان و مصرف کنندگان ، باید بسته به نوع محصول و کاربرد مورد نظر ، باید ویژگی های استاندارد و الزامات عملکردی آن را با توجه به استانداردهای ملی یا استانداردهای معتبر در نظر داشته باشند . به عنوان مثال ، معمولاً برای بیشتر محصولات پلیمری ، مقاومت های مکانیکی به سبب کنترل کیفی آنها ، یا حداقل مقاومت و مدول کششی آنها از ویژگی هایی است که باید به آن توجه شود . همچنین ، اگر محصول تحت بار فشاری است ، باید حداقل مقاومت فشاری آن تعیین شده باشد .

گاهی ، با توجه به نوع محصول (مثلاً اسفنج ها و عایق های حرارتی پلیمری) به جای مقاومت فشاری ، باید حداقل مقاومت فشاری در ده درصد تغییر شکل ، در نظر گرفته شود . درخور یادآوری است که خستگی ، در پلیمرها بسیار بیشتر از مصالح دیگر است . بنابراین ، چنانچه محصول پلیمری تحت بار باشد ،باید پدیدۀ خستگی آن نیز در نظر گرفته شود . در صورت لزوم قرار گرفتن پلیمر در معرض رطوبت ، ویژگی جذب آب آن باید معلوم شده باشد ، به خصوص در مورد اسفنج ها و عایق های حرارتی پلیمری که مستعد جذب آب است و خواص آنها با جذب آب تغییر می کند . دوام یافتن پلیمرها درشرایط  کاربرد (مثلاً در شرایط جوی ، یا در برابر مواد شوینده یا حتی در شرایط عادی) بسیار مهم است .

واکنش پلیمرها در برابر آتش نیز بستگی به کاربرد آنها در ساختمان دارد ، که با توجه به الزامات مبحث سوم مقررات ملی ساختمان تعیین می شود . هدایت حراراتی پلیمر نیز ممکن است بسته به نوع کاربرد آن مهم باشد . برای عایق های حرارتی پلیمری ، تعیین هدایت حرارتی ضروری است و حداقل مقادیر قابل قبول و دسته بندی مربوط به آنها را استانداردهای ویژگی های مربوط به آنها ارائه کرده است .

تنوع فراوان پلیمرها و کاربردهای آنها در ساختمان مستلزم آن است که تولیدکنندگان و مصرف کنندگان ، بسته به نوع محصول و کاربرد مورد نظر ، آزمایش های استاندارد در مورد آنها انجام دهند .
از جمله آزمایش های مهم استاندارد که معمولاً باید انجام شود ، می توان تعیین مقاومت و مدول کششی ، مقاومت در برابر نفوذ ، مقاومت فشاری یا مقاومت فشاری در ۱۰ درصد تغییر شکل ، جذب آب ، آزمایش های آتش ، ضریب هدایت و مقاومت حرارتی و آزمایش های دوام نام دارد .

–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۵۸۴ ، ویژگی ها و روش آزمون صفحه های پلی استایرن قابل انبساط برای مصارف عایق حرارتی .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۶۸۴ ، پروفیل های PVC-H (پلی وینیل کلراید با مقاومت ضربه ای بالا) مورد مصرف در ساخت در و پنجره – ویژگی ها و روش های آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۵۱۰ ، پنجره های پلاستیکی ساخته شده از پروفیل پلی وینیل کلراید سخت – PVC-U پنجره های (PVC-U) – ویژگی ها .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۹۱۱۷ ، لاستیک ها – لوله و اتصالات پلی وینیل کلرید سخت (PVC-U) – مورد مصرف در آبرسانی – ویژگی ها .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۹۱۱۹ ، پلاستیک ها– لوله و اتصالات و سیستم لوله کشی پلی وینیل کلرید سخت (PVC-U) – مورد مصرف درتخلیه فاضلاب ساختمان – ویژگی ها .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱-۱۰۱۵۶ ، پلاستیک ها – تعیین سختی – قسمت اول – روش فرورفتگی گوی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۲-۱۰۱۵۶ ، پلاستیک ها – تعیین سختی – قسمت دوم – روش سختی راکول
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۱۶۹ ، پلیمرها – لاستیک، ولکانیزه یاترموپلاستیک – اندازه گیر نفوذپذیری گازها .
–
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۱۷۰ ، پلیمرها – لاستیک، ولکانیزه یاترموپلاستیک – تعیین تغییر شکل کششی باقیمانده تحت شرایط افزایش طول ثابت و تعیین تغییر شکل کششی باقیمانده ، افزایش طول و خزش تحت بار کششس ثابت .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۱۷۱ ، پلیمرها – لاستیک، ولکانیزه یاترموپلاستیک – تعیین میزان شکنندگی در دمای پایین
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱-۱۰۲۳۷، پلاستیک ها – تعیین خاکستر– قسمت اول– روش های عمومی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۲-۱۰۲۳۷، پلاستیک ها – تعیین خاکستر– قسمت دوم– پلی الکیلن ترفتالات
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۳-۱۰۲۳۷، پلاستیک ها – تعیین خاکستر– قسمت سوم– استات سلولز نرم نشده
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۴-۱۰۲۳۷، پلاستیک ها – تعیین خاکستر– قسمت چهارم– پلی امیدها .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۵-۱۰۲۳۷، پلاستیک ها – تعیین خاکستر– قسمت پنجم– پلی وینیل کلرید .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۲۳۸، پلاستیک ها – پلی ال های مورد مصرف در تولید پلی یورتان – تعیین محتوای آب .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۲۴۰، پلاستیک ها – ورق پلی وینیل کلرید سلولی انعطاف پذیر – ویژگی ها .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۶۰۷، پلاستیک ها – لوله های پلاستیکی گرمانرم – تعیین انعطاف پذیری حلقوی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۶۰۸، پلاستیک ها – لوله و اتصالات پلی وینیل کلرید سخت – تهیه آزمونه برای تعیین عدد گرانروی و محاسبه عدد k
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۶۰۹، پلاستیک ها – لوله های پلی وینیل کلرید سخت – مقاومت در مقابل دی کلرومتان در دمای مشخص – روش آزمون .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۶۱۰، پلاستیک ها – لوله های پلاستیکی گرمانرم صاف برای انتقال سیالات – ابعاد و رواداری ها .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۶۹۴، پلاستیک – رزین های اپوکسی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۶۵۰، لاستیک ها و لاستیک های اسفنجی – تعیین چگالی ظاهری .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۷۱۷، پلاستیک ها ی سلولزی سخت – تعیین خواص تراکمی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۷۱۸، پلاستیک ها ی سلولزی سخت – آزمون پایداری ابعادی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۲-۱۰۷۱۹، مواد پلیمری سلولزی انعطاف پذیر – تعیین مشخصه های تنش – کرنش در تراکم – قسمت دوم – مواد بادانسیته بالا
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۷۳۵، پلیمرهای سلولی قابل انعطاف – تعیین سختی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۷۳۶، پلیمرهای سلولی قابل انعطاف – تعیین خستگی تحت کوبش با بار مثبت – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۷۳۷، پلیمرهای سلولی قابل انعطاف و سخت زمانبندی تسریع شده – روش های آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۰۹۱، ورقه های نازک پلی اتیلن
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۱۷۴، چسب حلال برای اتصال لوله های پلاستیکی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۱۸۲، ورقه های  پلی استیرن
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۴۳۴ ، ورقه پلی وینیل کلراید سخت
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۷۲۷۱ (شامل چند قسمت ) ، واکنش در برابر آتش برای مصالح و فرآورده های ساختمانی ، روش های آزمون .
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۹۱۱ ، پلاستیک ها – تعیین جذب آب – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۳۷۵ ، پلاستیک ها – تعیین خواص خمشی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۸۰ ، پلاستیک ها – تعیین درصد مواد تفکیک شده از پلاستیک توسط استون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۶۵۱ ، کف پوش های مربع شکل ترموپلاستیکی – ویژگی ها
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۷۷۴ ، روش تعیین مقاومت پلاستیک نسبت به باکتری ها
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱۹۹۳ ، روش اندازه گیری سختی پلاستیک ها بوسیله سختی سنج
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۶۱۹۳ ، پلاستیک ها – روش تعیین سازگاری نرم کننده های با PVC تحت شرایط مرطوب
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۶۸۸۴ ، پلاستیک های تقویت شده با الیاف شیشه – قواعد عمومی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۲-۶۹۸۴ ، پلاستیک ها – تعیین رفتار خزشی – قسمت دوم
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۳-۷۰۹۰ ، پلاستیک ها – تعیین چگالی پلاستیک های غیر اسفنجی – قسمت دوم
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۶۹۸۱ ، پلاستیک ها – تعیین مقاومت ضربه به روش IZOD – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۱-۶۸۴۵ ، پلاستیک ها – تعیین دمای تغییر شکل خمشی زیر بار – قسمت اول
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۲-۶۸۴۵ ، پلاستیک ها – تعیین دمای تغییر شکل خمشی – قسمت دوم
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۳-۷۴۰۰ ، پلاستیک ها – مواد رنگ زده – تعیین پایداری رنگ در برابر گرما طی فرایند رنگین کردن پلاستیک ها – قسمت سوم : آزمون گرم خانه
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۷۴۷۸ ، پلاستیک ها – رنگ ها و جلاها – اندازه گیری ارزش اسیدی جزئی کلی و جزئی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۷۶۶۸ ، پلاستیک ها – لوله ها و اتصالات پلی وینیل کلرید سخت چگالی – ویژگی ها
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۷۴۰۲ ، پلاستیک ها – بررسی مقاومت به حلال های شیمیایی – آیین کار
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۷۶۶۹ ، پلاستیک ها – لوله ها ی زهکشی از جنس پلی وینیل کلرید سخت – ویژگی ها و روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۵۸ ، پلاستیک ها – تعیین ضریب شکست – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۷۶ ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – استحکام برشی میان لایه ای ظاهری – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۷۷ ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – خواص فشاری – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۷۸ ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – خواص خمشی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۷۹ ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – استحکام برشی عمودی روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۸۰  ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – خواص برشی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۸۱  ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – خواص کششی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۸۲  ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – سختی بارکول – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۱۸۳  ، پلاستیک ها ی تقویت شده با الیاف شیشه – مقدار فضای خالی – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۵۰۸ ، پلیمرها – پلاستیک ها – تعیین خواص دینامیکی ، مکانیکی در حالت فشار – روش آزمون
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۶۷۶  ، پلاستیک ها و فرآورده های پلاستیکی – مقررات عمومی بازیافت و نشانه گذاری
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۸۵۰۶ ، پلیمرها – پلاستیک ها – تعیین متوسط وزن ملکولی و توزیع آن – کروماتوگرافی ژل تراوایی
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۹۱۱۹، پلاستیک ها – لوله ها و اتصالات لوله کشی پلی وینیل کلرید سخت – مورد مصرف در تخلیه فاضلاب ساختمانی – ویژگی ها
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۲۹۳۰ ، بتن – مواد افزودنی شیمیایی – ویژ گی ها
–    استاندارد ملی ایران – شماره ۶-۲۹۳۰ ، افزودنی های بتن ، ملات و دوغاب – قسمت ششم – نمونه برداری ، کنترل و ارزیابی انطباق

با توجه به تنوع انواع مواد پلیمری مصرفی در صنعت ساختمان و خصوصیات متفاوت این مواد با یکدیگر ، الزامات ایمنی کار با این مواد به طور کلی به شرح زیر است :

– هنگام کار با برخی پلیمرها ی مایع در ساختمان ، که مستلزم استفاده از حلال ها برای تنظیم گرانروی است (مانند پوشش ها ، افزودنی ها ، رزین ها و چسب ها) ، باید از دستکش مقاوم در برابر مواد شیمیایی استفاده کرد تا از تماس حلال ها با پوست جلوگیری کند و اگر کار در محوطۀ بسته انجام می گیرد ، باید از ماسک های مخصوص تنفسی استفاده شود ، زیرا بسیاری از حلال ها (خصوصاً حلال های آروماتیک) به شدت سمی و سرطان زاست .

– استفاده از هرنوع محصول پلیمری محدود به دماهای خاص کاربرد است . برخی از پلیمرها، در هنگام آتش سوزی و یا در معرض حرارت بالا ، تجزیه می شود و گازهای سمی متصاعد و ایجاد مسمومیت می کند . بنابراین ، باید از کاربرد این مواد در معرض حرارت بالا جلوگیری شود . در صورت سوختن این مواد و تولید دود ، از استنشاق آن باید خودداری کرد . پیش از انتخاب و کاربرد مصالح پلیمری در ساختمان ، باید رفتار آنها در برابر آتش بررسی شود و استفاده از آنها با رعایت کامل ضوابط ایمنی صورت گیرد . مثلاً در برخی فضاهای ساختمان (مانند راه های خروجی یا فضاهای تجمعی) استفاده از این مواد غیر مجاز است ، یا نیاز به پوشش های محافظت کننده دارد .

– برخی پلاستیک ها از پلیمرها یا مواد سمی تولید می شود ، بنابراین ، از کاربرد آنها برای نگهداری یا انتقال آب خوراکی (حتی سرد) و کشاورزی باید خودداری شود .

– دما و رطوبت (یا آب داغ) هم زمان اثر مخرب تری روی پلیمرها دارند . در صورتی که پلیمر دارای مونومر آزاد (مونومرهایی که در فرایند پلیمریزاسیون وارد واکنش نشده و در ماتریس به صورت آزاد باقی مانده اند ) باشد ، ممکن است آن به آب داغ انتقال پیدا کنند ؛ چون اغلب مونومرها به شدت سمی و سرطان زا هستند ، از مصرف خوراکی آن آبها باید خودداری شود .

– هرچند پلیمرها در حالت جامد کم خطرترند ، نظر به کاربرد عوامل پخت بسیار سمی در برخی از این مواد (مثلاً ترکیبات کبالت و پراکسید در بتن پلیمرها) باید هنگام کار با آنها از ماسک و دستکش مخصوص استفاده شود .

– در هنگام کار کردن با پلیمرهای سمی ، یا دارای حلال های سمی ، علاوه بر به کار گرفتن تجهیزات ایمنی لازم ، جملگی عملیات باید در محوطۀ دارای هواکش قوی صورت گیرد .

تولیدکنندگان محصولات پلیمری موظف اند ، در بروشورهای فنی خود هر نوع عدم سازگاری محصول با سایر مصالح ساختمانی را که امکان دارد با هم در ساختمان به کار برده شوند ، اعلام کنند و راه حل های لازم (مانند کاربرد پرایمرهای ویژه ، انواع توری یا سایر تمهیدات) را به طور دقیق ارائه دهند . مصرف کننده نیز موظف است به این موارد به دقت توجه کند .

– در هنگام بسته بندی پلیمرها ، باید به مایع یا جامد بودن آن توجه شود . معمولاً پلیمرهای مایع در ظرف های فلزی با مقاومت زیاد در برابر خوردگی حمل می شوند . گاهی برخی از پلیمرها و حلال ها در ظرف های پلاستیکی حمل می شوند . این کار در صورتی مجاز است که از عدم انحلال مواد سازندۀ ظرف در مایع درون آنها اطمینان حاصل شده باشد .

– معمولاً پلاستیک ها و پلیمرهای جامد به صورت تکی و یا در بسته های کارتونی یا پلاستیکی حاوی چند عدد از آنها حمل می شوند . در مورد پلاستیک ها باید اطمینان یافت که فشار زیاد به قطعات وارد یا از شکل اولیه خارج نخواهد شد .

– ظرف های مخصوص بسته بندی و حمل پلیمرهای مایع باید کاملاً آب بند باشد و از نفوذ هر ماده خارجی و یا خروج محتوای آن جلوگیری کند . همچنین ، این ظروف باید تحمل بارهای اضافی را داشته باشند ، تا در صورت وارد آمدن صدمات نا خواسته و اتفاقی ، دچار نشت یا ریزش مواد درون آن نشود .

– در صورتی که پلیمر یا ماده پلاستیک به نور و رطوبت یا حرارت حساس باشد ، در هنگام بسته بندی و حمل ، باید از ورقه های پلاستیکی مات یا ظرف های مات و یا بسته بندی کامل استفاده شود .

– مواد سمی باید در ظرف های مناسب آن بسته بندی و علائم خطر و عبارت “سمی” و یا “بسیار سمی” روی آن ثبت گردد . آنها را باید کاملاً محکم و مطمئن بسته بندی کرد و هنگام حمل باید از وارد آمدن ضربه به بسته یا ظرف جلوگیری شود .

– شرایط محیطی می تواند روی ترکیب ، درصد ، شیمی و خصوصیات پلاستیک ها و حتی شکل پذیری آنها اثرگذار باشد ، بنابراین درهنگام نگهداری این مواد ، باید به عواملی مانند رطوبت محیط ، دمای محیط و تابش نور و صدمات مکانیکی توجه کرد . اغلب پلیمرهای مایع یا حلال های آنها نسبت به دما بسیار حساس اند . حلال ها باید در دمایی زیر نقطۀ اشتعال نگهداری و رزین ها باید در دمایی که موجب ژل شدگی آنها نشود ، حفظ شوند . بنابراین ، نگهداری مواد پلیمری و پلاستیکی و حلال ها در انبار کاری حساس است و نیاز به برنامه ریزی و تدابیر خاص دارد .

– با توجه به آتش گیری نسبی مواد پلیمری ، انبار این مواد ، یا مواد وابسته ، باید حتماً مجهز به وسایل آتش نشانی و جعبۀ کمک های اولیه باشد .

– در انبار پلیمرها ، ظرف ها بر روی ظرف های دیگر و یا کف کاذب ساخته شده برای این منظور ، قرار داده می شوند . ، بنابراین ، ظرف های حاوی مواد پلیمری مایع یا قطعات پلیمری ، نباید مستقیماً روی زمین نهاده شوند .

– تعداد ظرف های حاوی مواد پلیمری مایع که بر روی هم قرار گرفته است نباید چندان زیاد باشد که باعث سقوط آنها و یا نشت کردن طرف های زیرین شود .

– روی برچسب ظرف پلیمرها باید شرایط نگهداری آنها ، از جمله در نور ، دما و رطوبت ، درج شده باشد .