چاپ کردن این صفحه

مقررات کلی


4-1 اهداف و انتظارات عملکردی
در این قسمت ، اهداف و انتظارات عملکردی مبحث الزامات عمومی ساختمان ، بر پایه اهداف بیان شده در بند 1-1 ، به صورت کیفی بیان می شود . الزامات کمی و مقررات ساختمانی برای دستیابی به این اهداف عملکردی در قسمت های مربوط ارائه می شوند .

4-1-1 کارکرد مناسب و پایدار

مشخصات کالبدی ساختمان و فضاهای آن باید در تناسب با نوع و نحوۀ بهره برداری از آن ها تعیین شود. به این منظور ، انتظارات زیر باید از دیدگاه این مبحث ، در طراحی و ساخت ساختمان برآورده شوند:

آ- رعایت حداقل ابعاد مناسب برای هر فضا برحسب نوع فعالیت و استفاده از آن ،

ب- تأمین تعداد لازم و کافی از فضاهای اصلی و جانبی بر اساس برآورد تعداد و ترکیب جمعیت استفاده کننده و نیازهای آن ها،

پ – امکان دسترسی مناسب و ایمن به ساختمان و بهره برداری از قسمت های مختلف آن برای همۀ استفاده کنندگانی که در نظر گرفته شده است ،

ت – تأمین امنیت افراد یا گروه های استفاده کننده ، در طراحی ، استقرار و همجواری ساختمان ها ، فضاها و اجزا و عناصر آن ها ،

ث – تأمین تجهیزات و سایر ویژگی های لازم کالبدی ساختمان بر اساس نوع و نحوه بهره برداری از آن .

4-1-2 بهداشت و سلامت
نباید در دورۀ ساخت ، بهره برداری یا تخریب بنا ، بهداشت و سلامتی مردم تهدید شود و باید در این دوره ها از آلودگی و به خطر افتادن منابع و چرخۀ حیات پیشگیری گردد . بنابراین لازم است انتظارات زیر برآورده شوند :

آ – برخورداری ساختمان از نورگیری و تهویۀ مناسب .

ب – نفوذ نکردن رطوبت مزاحم به داخل ساختمان یا فضاها و اجزاء آن ،

پ – وجود نداشتن خطراتی مانند متصاعد شدن گازهای سمی ، ذرات یا گازها و تابش های خطرناک بر اثر استفاده از مصالح یا جزئیات نامناسب درساختمان یا مکان یابی نادرست آن،

ت – آلوده نشدن آب یا خاک به وسیله ضایعات ساختمانی و فاضلاب .

ث – حفظ سطح نوفه یا سرو صدای ناخواستۀ دریافتی توسط مردم در حدی که از تهدید سلامتی آن ها پیش گیری شده و امکان کار و فعالیت ، استراحت و خواب مناسب برای آن ها فراهم باشد.

4-1-3 ایمنی در حین بهره برداری
ساختمان ، تجهیزات و اجزاء و عناصر آن باید به صورتی طراحی و ساخته شوند که در دوران ساخت یا بهره برداری ، ایمنی ساکنان یا استفاده کنندگان و سایر افراد تأمین شود .
لذا باید شرایط زیر فراهم باشد:

آ – هیچ گونه احتمال خطر بر اثر حوادثی مانند لیز خوردن ، سقوط افراد یا اشیاء ، برخورد، برق گرفتگی و آتش سوزی یا انفجار رخ ندهد .

ب – امکان ایجاد حریق یا توسعۀ آتش و دود در انطباق با مبحث سوم مقررات ملی ساختمان به حداقل تقلیل یابد و در صورت بروز آتش سوزی ، اطفاء آن و نجات ساکنین مطابق مبحث یاد شده امکان پذیر باشد.

پ – امکان استتار ، فرار، نجات یا پناه گرفتن در شرایط بروز سوانح یا جنگ ، در انطباق با مبحث بیست و یکم مقررات ملی ساختمان ، برای افراد فراهم باشد .

4-1-4 حفظ انرژی
لازم است با رعایت تمهیداتی در طراحی و ساخت بنا ، با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی ، محلی و اقتصادی ، مقدار انرژی مصرفی در بهره برداری از ساختمان و تاسیسات گرمایی،
تعویض هوا و تهویۀ مطبوع ، در انطباق با مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان ، تا حد امکان پایین نگاه داشته شود.

4-1-5 حفاظت از ارزش های اسلامی – ایرانی

به منظور دستیابی به هویتی منسجم در ساختمان ها و محیط زندگی بر پایه ارزش های اسلامی – ایرانی ، بناها باید با تمهیدات لازم در راستای پاسداری از این ارزشها طراحی و ساخته شوند و زمینه ای برای تناقض با آن ها در ساختمان ها و محیط فراهم نگردد.

در این راستا ، ضروریست که اصول ریشه دار معماری اسلامی – ایرانی ازجمله موارد زیر در طراحی و ساخت بناها مورد توجه جدی قرار گیرند :

- "خودبسندگی و بوم آورد بودن " مصالح و فن آوری ،
- "پرهیز از بیهودگی " به معنای دوری از افزوده های غیرضروری ،
-"مردم واری" که رعایت مقیاس های انسانی به شکل مطلوب و بر اساس رفع نیازهای او است،
- "درونگرایی" که به منظور حفظ حریم هاست و بیش از اصول دیگر تأثیرات مذهب را نمایان می کند ،
- "نیارش" که در طراحی ساختار اصلی بناها ، به معنای رعایت چارچوب معین ترسیمی و هندسی سازه و عناصر اصلی نگههدارنده بنا است ،
- "پیمون" به مفهوم پیروی از نظام ابعادی معین که به نحوی تولید انبوه و حرفه ای را ممکن می سازد ،

این اصول سرمنشا ضوابطی بودند که به منظور تعیین و حفظ تناسب بین اجزای بنا در گذشته رعایت می شد و لازم است در دوران معاصر نیز ، علاوه بر دست یابی به سایر اهداف و انتظارات تعیین شده در این قسمت ، بازتاب عینی آنها به صورت انتظارات زیر ، از دیدگاه این مبحث مدنظر قرار گیرند :

آ- تأمین امنیت معنوی انسان ها با رعایت حریم های لازم کار و زندگی و جلوگیری از تداخل قلمروهای خصوصی و عمومی در طرح و اجرای ساختمان ها.

ب- هماهنگی با ارزش های دینی و معنوی جامعه و سایر ارزش های نهفته در محیط طبیعی و مصنوعی ، در تعیین شیوۀ استقرار و جهت گیری فضاها و ساختمان ها و همچنین در طراحی حجم ، ارتفاع و نمای بناها.

پ – درنظ گرفتن شان و منزلت انسان ها در طراحی و ساخت ساختمان ها ، به صورتی که علاوه بر کفایت امکانات ساختمانی برای تأمین ایمنی ، بهداشت و سلامت لازم ، هیچ فردی برای فعالیت و زندگی مستقل در آن ها ، به کمک جسمی دیگران نیاز نداشته باشد.

ت- رعایت عدالت در امکان بهره برداری تمام اقشار و افراد با توانایی های جسمی متفاوت،
به ویژه جانبازان ، افراد معلول و سالمندان ، از فضاها وبناهای عمومی.

ث – پرهیز از اسراف و رعایت اعتدال در تعیین اندازه ها ، سطح وحجم فضاها وسهم آن ها
از کل ساختمان ، با توجه به انتظارات اقشار استفاده کننده به نحوی که از یک سو با حداقل نیازهای آنان متناسب بوده و موجب احساس کاستی و تنگنا در ساختمان و فضاها نشود و از سوی دیگر ازاسراف و اتلاف منابع و سرمایه ها جلوگیری گردد.

ج – بهره گیری از تجارب معماری بومی در طراحی و ساخت ساختمان های معاصر ، با تأمین انتظاراتی مانند همسازی با اقلیم و شرایط محیطی ، هماهنگی با فرهنگ و سنت های زندگی جامعه ، هم خوانی حجم و اندازه های ساختمان با نوع و مقیاس کارکرد آن و کاربرد مواد و مصالح بومی .

چ – به کارگیری و اعتلای مظاهر و نمادهای بصری معماری اسلامی – ایرانی در طراحی ساختمان ها ، به ویژه در کاربرد هندسه ، رنگ ، عناصر، شکل ها و حجم های ساختمانی .

ح- نشان دادن توانایی ها و قابلیت های فنی جامعه در طراحی ساختمان ها.

خ – تأمین اختیار کافی در استفادۀ متنوع یا چند منظوره از فضاها ، با پیش بینی تمهیدات لازم برای ساختمان ها بسته به نوع استفاده و موقعیت آن ها .

د- نمایش آبادانی و نشاط لازم و در شان جامعه ، از طریق تأمین جلوۀ بصری مناسب برای ساختمان ها بسته به نوع استفاده و موقعیت آن ها.

ذ- رعایت تعادل در کاربرد پیرایه ها و تزئینات ، برحسب نوع استفاده و جایگاه ساختمان ها در شهر.

ر- کنترل حجم ، ارتفاع و نمای ساختمان ها به منظور جلوگیری از وارد شدن خدشه به آسایش، بهداشت و سایر حقوق استفاده کنندگان یا ساکنان ساختمان های دیگر و محیط پیرامون.

ز- طراحی و اجرای ساختمان با هدف حفظ دوام و کیفیت قابل قبول در طول عمر مفید آن و جلوگیری از استهلاک هایی که بر اثر آن ها سلامت و ایمنی ساکنان ، استفاده کنندگان و سایر مردم به خطر می افتد.

4-2 ارتفاع و مساحت مجاز ساختمان ها

4-2-1 کلیات
4-2-1-1 رعایت مقررات این قسمت در مورد حداکثر مساحت و ارتفاع مجاز ساختمان ها از لحاظ تأمین اهداف این مبحث الزامیست . چناچه در هر طرح توسعه و عمران شهری مصوب، محدودیت های بیشتری برای ارتفاع و مساحت تعیین شده باشد، آن مقادیر در حوزۀ طرح مذکور ملاک عمل قرار می گیرد.
مبنای محاسبۀ ارتفاع ساختمان ، فاصلۀ قائم تراز متوسط کف معبر مجاور تا متوسط ارتفاع بام شیب دار و یا بالاترین نقطه جان پناه الزامی در بام های مسطح است .

4-2-1-2 در بافت های تاریخی مصوب ، محدودیت ارتفاع و اندازه های بنا باید طبق ضوابط مورد تأیید سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری در نظر گرفته شود.

4-2-2 محدودیت کلی مساحت و ارتفاع
 
4-2-2-1 ارتفاع مجاز گروه های ساختمانی

حداکثر ارتفاع مجاز گروه های ساختمانی بر حسب تعداد طبقات آن ها ، از نظر این مبحث مطابق مقادیر تعیین شده در این قسمت است ، مگر آن که به دلیل شرایط خاص اقلیمی و یا نوع تصرف یا ساختار بنا، مقادیر دیگری برای ارتفاع مجاز ساختمان ها در طرح های مصوب توسعه و عمران شهری یا در مقررات اختصاصی تصرف ها تعیین شده باشد.
مبنای محاسبۀ ارتفاع ساختمان ، تراز متوسط کف معبر مجاور، تا متوسط ارتفاع بام شیب دار یا بالاترین نقطۀ جان پناه در بام های مسطح است .

آ- در گروه های ساختمانی 1، 2 ، 3 (در حالت یک طبقه ) ، در ساختمان های دارای زیرزمین با پنجره نورگیر از نما ،30/5 متر و در ساختمان های فاقد آن 10/4 متر.
در گروه های ساختمانی 1، 2 و 3 (در حالت دو طبقه ) ، در ساختمان های دارای زیرزمین با پنجره نورگیر از نما ، 50/8 متر و در ساختمان های فاقد آن 30/7 متر.

ب – در گروه های ساختمانی 4 و 5 (در حالت سه طبقه) ، در ساختمان های دارای زیرزمین با پنجره نورگیر از نما ،حداکثر 70/11 متر و در ساختمان های فاقد آن حداکثر 50/10 متر.
در گروه های ساختمانی 4 و 5 ( در حالت 4 طبقه ) ، در ساختمان های دارای زیرزمین با پنجره نورگیر از نما ، حداکثر 90/14 متر و در ساختمان های فاقد آن حداکثر 70/13 متر.

پ – در گروه های ساختمانی 6 و 7 (پنج تا هفت طبقه یا تا ارتفاع 23 متر) و گروه 8(  با ارتفاع بیش از هفت طبقه یا بیش از 23 متر) ، به تناسب تعداد طبقات و سایر ضوابط و مقررات قانونی .

4-2-2-2 ارتفاع و مساحت مجاز بر اساس گروه های تصرف
ارتفاع و مساحت تصرف ها باید بر اساس نوع ساختار و وضعیت استقرار ساختمان در زمین با محدودیت های تعیین شده در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان برای  گروه های تصرف ، منطبق باشد.
محدودیت های مساحت ساختمان ، بخشی از ساختمان یا فضا ، بر پایه سطح تصرف مورد نیاز به ازای هر نفر (واحد سطح تصرف) ، که در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان تعیین شده است ، محاسبه می گردد.

4-2-3 افزایش مجاز ارتفاع و مساحت
4-2-3-1 در صورت افزایش ارتفاع بیش از حدود تعیین شده برای گروه های ساختمانی در بند 4-2-2-1 ، دریافت مجوز از شهرداری و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان بدین منظور الزامیست .

4-2-3-2 افزایش تعداد طبقات و مساحت ساختمان ها بیش از حداکثر مجاز تعیین شده در بند 4-2-2-2 مجاز نیست ، مگر آن که با شرایط تعیین شده در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان برای افزایش مجاز آن ها در برخی تصرف ها انطباق یابد .

4-2-4 مساحت میان طبقه ها
میان طبقه ها در صورت انطباقبا تمام شرایط زیر جزو اتاق یا فضای زیرین خود محسوب شده و مساحت آن به عنوان بخشی از مساحت آن اتاق یا فضا قابل محاسبه است . چنین میان طبقه هایی نباید در احتساب تعداد طبقات مجاز ساختمان منظور شوند :

آ- اندازه ها ، ارتفاع و مساحت میان طبقه به تنهایی با حداقل الزامات تعیین شده برای یک اتاق یا فضا با تصرف فضای مرتبط با آن منطبق باشد.

ب- سایر الزامات تعیین شده در این مبحث و سایر مباحث مقررات ملی ساختمان از جمله برای نورگیری ، تهویه ، ایمنی ، بهداشت ، گرمایش و سرمایش مناسب در آن رعایت شده باشد.

پ- مساحت میان طبقه از یک سوم مساحت طبقه زیرین آن یا مقادیر تعیین شده در مقررات یا ضوابط اختصاصی تصرف ها بیشتر نباشد.
در صورت عدم انطباق مشخصات میان طبقه با الزامات مذکور، جزو اتاق یا فضای مربوط به حساب نیامده  و باید هر دو به عنوان فضاهایی مستقل تحت تصرف هایی در نظر گرفته شوند که با مجموعۀ الزامات آن تصرف انطباق دارند.

4-2-5 مساحت طبقات زیرزمین
4-2-5-1 در صورت استفاده از زیرزمین به عنوان فضای اقامت یا اشتغال در انطباق با الزامات قسمت 5-2-4 و ظوابط طرح های مصوب توسعه و عمران شهری ، مساحت آن جزو مساحت تصرف مورد نظر در ساختمان محسوب می شود .

4-2-5-2در صورت عدم انطباق مشخصات زیرزمین با شرایط بند 4-2-5-1 ، چنانچه مساحت و سایر مشخصات زیرزمین ها با الزامات و محدودیت های تعیین شده در مبحث سوم مقررات ملی ساختمان منطبق باشد، ایجاد آن ها از نظر این مقررات مجاز بوده ولی نباید ازآن ها برای اقامت و اشتغال استفاده نمود . در این حالت مساحت زیرزمین در محاسبۀ مساحت مجاز کل ساختمان منظور نمی شود ، مگر آن که در طرح های توسعۀ شهری و سایر ضوابط شهرسازی مصوب ، محدودیت بیشتری برای سطح اشغال و مساحت زیرزمین ها تعیین شده باشد که در این حالت ، آن محدودیت ها در حوزۀ طرح های مذکور ملاک عمل خواهد بود .

4-3 الزامات کلی ساخت و قرارگیری ساختمان
4-3-1 ساخت ساختمان در زمین هایی مجاز است که از شبکۀ رفت و آمد عمومی قابل دسترس و با سایر الزامات و شرایط مندرج در مقررات ملی ساختمان و طرح های مصوب توسعه و عمران شهری برای محل ساخت بنا منطبق باشند .

4-3-2 در زمین هایی که فقط توسط راه های پیاده قابل دسترس هستند ، ساخت ساختمان محدود به گروه های 1 تا 3 و در صورتی مجاز است که علاوه بر امکان انطباق با مقررات خاص تصرف مورد نظر ، امداد رسانی و اطفای حریق نیز برای آن امکان پذیر باشد.

4-3-3 در بافت های تاریخی مصوب ، ساخت ساختمان و نحوۀ استقرار آن در زمین باید طبق ضوابط مورد تأیید سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگردی باشد.

4-3-4 برای زمین هایی می توان پروانۀ ساختمان درخواست نمود که امکان اتصال به شبکۀ آب بهداشتی و شبکه برق داشته باشند . در مناطقی که شبکۀ آب بهداشتی و یا شبکۀ برق هنوز احداث نشده باشد، بنا به تشخیص مراجع صدور پروانه می توان پروانۀ ساختمانی درخواست  نمود مشروط بر آن که درخواست کننده نحوۀ تأمین آب بهداشتی و برق را به تأیید مقامات قانونی مسئول رسانده و متعهد شود که به محض احداث شبکۀ آب بهداشتی و یا برق ، نسبت به اتصال به آن ها در مهلت تعیین شده اقدام نماید.

4-3-5 رعایت حریم های مصوب ساخت و ساز در حاشیه عوارض طبیعی از جمله جنگل ، دریا ، پارک حفاظت شده ملی ، چشمه ها ، رودخانه ها ، نهرها ، مسیل ها ، همچنین خطوط انتقال برق ، گاز ، نفت ، قنوات ، جاده های برون شهری و سایر تأسیسات و تجهیزات مشابه ، برای تمام گروه های ساختمانی الزامی است . در صورتی که حریم مصوب بدین منظور وجود نداشته باشد، باید حداقل فاصله 30 متر بین ساختمان و این اراضی یا تأسیسات و تجهیزات رعایت شود.

4-3-6 در ساخت و قرارگیری ساختمان ، رعایت ضوابط طرح های مصوب توسعه و عمران شهری و سایر مقررات ساختمان در رابطه با جانمایی ساختمان بر زمین ، بسته یا پاکت حجمی بنا ، طرح ساختمانی ، زیربنای مجاز و جهت گیری تعیین شده با توجه به شرایط اقلیمی در انطباق با مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان الزامی است .

4-3-7 مشخصات بر و کف زمین باید به گونه ای باشد که :

آ- با نمای کلی خیابان ها ، محله ها و منظر شهری در موقعیت مورد نظر متناسب و در جهت پیشگیری از ایجاد یا گسترش ناهماهنگی در سیمای شهری باشد؛

ب – ارتفاع کف زمین در هماهنگی با ارتفاع خیابان دسترس و زمین همسایه قرار گیرد؛

پ- امکان دسترسی مناسب و عادلانه برای تمام متصرفان و استفاده کنندگان از ساختمان فراهم گردد؛

ت – از خاک برداری و خاکریزی نا متعارف جلوگیری شود.

تعیین بر و کف و لزوم اصلاح آن با تأیید شهرداری ها و یا سایر مراجع صدور پروانۀ ساختمان ، بر اساس طرح های توسعه و عمران شهری مصوب و با رعایت مقررات ملی ساختمان خواهد بود .

4-4 الزامات همجواری ساختمان ها ، تصرف ها و فضاها
4-4-1 قرارگیری تصرف های مختلف در یک ساختمان یا ایجاد ساختمان های دارای تصرف های مختلف در مجاورت یکدیگر در یک کاربری زمین واحد ، باید علاوه بر انطباق با این مقررات و سایر مباحث مقررات ملی ساختمان ، با ضوابط پیش بینی شده در طرح های مصوب توسعه و عمران شهری نیز منطبق باشد.

4-4-2 همجواری تصرف ها در ساختمان باید به نحوی صورت گیرد که مسأله اشراف و دید از تصرف های دیگر به تصرف های مسکونی ، از طریق سطوح نورگذر وبازشوهای پنجره یا درهای ورودی ، با رعایت ضوابط مندرج در قسمت 5-8 (الزامات فضاهای باز)به حداقل تقلیل یابد.

4-4-3 نحوه قرارگیری فضاهای مختلف در هر تصرف و همجواری تصرف های مجاز در طرح معماری یک ساختمان ، به تشخیص طراح معمار و در صورت عدم مغایرت با مفاد این مقررات و سایر مباحث مقررات ملی ساختمان ، با تأیید شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان تعیین می شود .

4-4-4 تغییر یک فضا یا واحد  تصرف به فضا یا واحد تصرفی با کارکرد دیگر ، تنها در صورت عدم ایجاد اختلال در ایمنی ، دسترسی و کارکرد فضاها یا تصرف های مجاور و انطباق دادن مشخصات آن فضا و ساختمان با الزامات تعیین شده در مباحث مقررات ملی ساختمان برای فضای جدید و ساختمان آن مجاز است .

4-5 الزامات شکل ، حجم و نمای ساختمان
تمام سطوح خارجی نمایان و قابل دیدن ساختمان باید با مصالح و روش های مناسب ایمن ، بهداشتی و با دوام و با رعایت مقررات این قسمت نماسازی شود.

4-5-1 ساختمان باید طوری طراحی و اجرا شود که شکل ، مقیاس ، مصالح ، رنگ و تأسیسات و سایر الحاقات تمام سطوح نمایان آن ، و همچنین تناسبات حجم ساختمان ، از نظر رعایت الزامات مربوط به ارتفاع آن ، اندازه و شکل جداره های نورگذر و پنجره ها ، پیش آمدگی ها ، فضاهای نیمه باز مانند بالکن ها ، و... با مقررات ملی ساختمان و ضوابط مصوب توسعه و عمران شهری منطبق و بسته به نوع تصرف و موقعیت قرارگیری آن ، با محیط اطراف و ساختمان های همجوار هماهنگ باشد.

4-5-2 طراحی و اجرای ساختمان ها باید به صورتی باشد که حجم و نما و سایر جزئیات نمایان آن ها در تناسب با هویت و موقعیت خیابان ، محله ، مظاهر فرهنگی ، طبیعی و ویژگی های  رزشمند محیط از جمله سیمای شهری مورد انتظار در موقعیت و کاربردی مورد نظر ، مشخصات بصری ساختمان های موجود شاخص ، چشم اندازها و عوارض طبیعی و شرایط اقلیمی و جغرافیایی باشد.

4-5-3 استفاده از شیشه های بازتابی در نماهای شیشه ای ساختمان های همجوار بزرگراه ها و شریان های اصلی عبوری شهر ، مشروط به عدم مغایرت با سایر مفاد این مقررات و عدم مزاحمت بصری یا درخشندگی مزاحم برای رانندگان است .

4-5-4 در تمام ساختمان های دارای نمای شیشه ای ، در نظر گرفتن تجهیزات یا تمهیدات مناسب جهت نظافت نما از جبهه بیرونی به گونه ای که در نما و حجم ساختمان تاثیر نامطلوب نگذارد ، الزامی است.

4-5-5 انتخاب نوع ، تعداد لایه ها و ضخامت شیشه باید مطابق با مباحث  مقررات ملی ساختمان و استانداردهای ملی ایران صورت پذیرد.

4-5-6 استفاده از نماهای شیشه ای پیوسته در ساختمان های مسکونی مشرف به معابر ممنوع است .

4-5-7 در ساختمان های غیر مسکونی گروه های 6،7،8، دارای نمای شیشه ای پیوسته،
رعایت فاصله افقی حداقل 00/2 متر بین خط نمای شیشه ای پیوسته تا حد محدودۀ زمین الزامی است.

4-5-8 تمام سطوح شیشه ای با عرض بیش از 90/0 متر و مساحت بیش از 50/1 مترمربع که در مجاورت فضای باز و معبر قرار دارند ، باید از شیشۀ ایمن و غیر ریزنده باشند.

4-5-9 مصالح نما باید بدون مغایرت با مقررات و ائین نامه های سازه ای ، به سازه یا ساختارهای اصلی ساختمان اتصال کافی و مناسب داشته باشد تا خطر جدا شدن و فروریختن بنا به وجود نیاید .

4-5-10 علامت گذاری ، نصب هرگونه تابلو ، تبلیغ و آگهی بر سطح خارجی و نمای ساختمان تابع الزامات مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان است .

4-5-11 ساختمان باید به نحوی طراحی و با مصالح و روش هایی ساخته شود که تمام سطوح خارجی و نمای آن ضمن انطباق با الزامات مبحث پنجم و استانداردهای ملی مصالح ساختمانی ، در برابر عوامل جوی متعارف در منطقه اقلیمی و جغرافیایی مورد نظر ، مانند یخبندان ، کج باران ، تابش آفتاب ، هوازدگی و نفوذ گازهای مضر مقاومت کافی داشته باشد و با عملیات نگهداری و تعمیرات لازم ، دوام و کارآیی آن حفظ شود .

4-6 الزامات پیش آمدگی های ساختمان
4-6-1 پیش آمدگی در معابر عمومی
پیش آمدگی های مجاز ساختمان در معابر عمومی ، با در نظر داشتن محدودیت های گفته شده در قسمت 4-6-4 ، از نظر این مقررات به شرح زیر است :
آ – پیش آمدگی طبقات یا بخشی از آن ها از خط مرز مالکیت ، به عمق حداکثر 80/0متر در معابر عمومی با پهنای 12 تا 20 متر ، در صورتی که حد زیرین پیش آمدگی از بالاترین نقطۀ کف معبر حداقل 50/3 متر ارتفاع داشته و حد پیش آمدگی آن از لبه سواره رو حداقل 80/0 متر فاصلۀ افقی داشته باشد .
ب – پیش آمدگی طبقات یا بخشی از آنها از خط مرز مالکیت ، به عمق حداکثر 2/1 متر در معابر عمومی به پهنای بیش از 20 متر ، با رعایت سایر شرایط بند آ .
پ – پیش آمدگی سایبان یا باران گیر بام از حد ساختمان ، به عمق حداکثر 80/0 متر ، در صورتی که حد زیرین آن از بالاترین نقطۀ کف معبر حداقل 50/3 متر ارتفاع داشته و حد پیش آمدگی آن از لبه سواره رو حداقل 80/0 متر فاصلۀ افقی داشته باشد .
ت – ساباط و پل هوایی که بین ساختمان ها بر روی کوچه ها و معابر فرعی احداث شود ، مشروط به اخذ مجوز از شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانۀ ساختمان و در صورتی که ارتفاع حداقل 50/3 متر از معبر رعایت شده باشد .
ث – تابلوها و سایر عناصر الحاقی به ساختمان منطبق با مبحث بیستم و سایر ظوابط طرحهای توسعه و عمران شهری مشروط بر آن که لبۀ خارجی آنها بیشتر از 80/0 متر با لبۀ جدول سواره رو فاصله داشته باشد .
ج – درگاهی و لبۀ کف پنجره ، نیم ستون چسبیده به دیوار ، قرنیزها ، لوله های آب باران ، پله یا شیبراه ورودی و دیگر عناصر ساختمانی که در ارتفاع کمتر از 50/3 متر از کف معبر مجاور باشند ، نباید بیش از 10/0 متر در معبر عمومی پیش آمدگی داشته باشند .
چ – درهای ساختمان ها و تصرف هائی که به سمت بیرون و معبر عمومی باز می شوند ، ضمن لزوم نصب علائم احتیاط ، نباید در حالت باز بیش از 10/0 متر وارد حریم معبر شوند .

4-6-2 پیش آمدگی در داخل محدودۀ مالکیت
پیش آمدگی های مجاز ساختمان در محدودۀ مالکیت ، با در نظر داشتن محدودیت های گفته شده در قسمت 4-6-4 ، از نظر این مقررات به شرح زیر است :
آ – پیش آمدگی طبقات یا بخشی از آن ها از لبۀ خارجی طبقۀ زیرین مشروط بر اینکه لبۀ بیرونی آن ها در داخل حدود سطح اشغال مجاز اعلام شده توسط شهرداری یا سایر مراجع صدور پروانه قرار گیرد و ارتفاع حد زیرین آن از بالاترین نقطۀ کف زمین حداقل 70/2 متر باشد .
ب - پیش آمدگی سایبان یا باران گیر بام از حد ساختمان به عمق حداکثر 80/0 متر ، در صورتی که حد زیرین آن از بالاترین نقطۀ کف زمین حداقل 70/2 متر ارتفاع داشته و حد پیش آمدگی آن از لبه محدودۀ زمین مجاور حداقل 80/0 متر فاصلۀ افقی داشته باشد .

4-6-3 پیش آمدگی زیرزمین
4-6-3-1 پیش آمدگی زیر زمین ساختمان در خارج از محدودۀ مالکیت و در معابر عمومی ممنوع است .

4-6-3-2 تعبیۀ مجراهای خارجی نور و هوا در حدود داخلی ملک و خارج از سطح اشغال تعیین شده ، مشروط به اخذ مجوز از شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانۀ ساختمان و در صورتی مجاز است که برای مقاصدی غیر از تأمین نور و هوا مورد استفاده قرار نگیرند و الزامات قسمت 5-9-2 در آن ها رعایت شده باشد . این مجراها بسته به فضاهایی در زیرزمین که نیاز به نور و تهویه دارند ، می توانند در کنار جبهه های آزاد بنا ادامه یابند و کف آن ها نباید جزئی از مساحت زیرزمین محاسبه شود .

4-6-3-3 پیش آمدگی زیرزمین به عنوان بخشی از ساختمان در داخل مرز مالکیت و خارج از محدودۀ اشغال اعلام شده توسط شهرداری یا سایر مراجع صدور پروانه مشروط به انطباق با ضوابط طرح های مصوب توسعه و عمران شهری و اخذ مجوز از مراجع یاد شده است . این پیش آمدگی باید تابع الزامات زیر باشد :
آ – تراز روی سقف آن بیشتر از بالاترین تراز مجاز برای محوطۀ ساختمان نباشد و باعث اختلال در عملکرد ، نورگیری و سایر الزامات فضاهای ساختمان ، محوطۀ اطراف آن و ساختمان ها و زمین های همجوار نشود .
ب – در صورتی که از سقف آن برای عبور وسایل نقلیه و به ویژه ماشین آلات و تجهیزات امدادرسانی استفاده شود ، باید مقاومت مکانیکی لازم برای تحمل وزن آن ها را در حین تردد یا عملیات امداد داشته و دچار نشست یا ریزش نشود .
پ – در سقف آن الزامات عایق کاری رطوبتی و هدایت و دفع نزولات جوی مشابه بام ساختمان رعایت شده باشد .
ت – پیش آمدگی زیرزمین به نحوی موجب تغییر مشخصات فضای باز ، محوطه و ساختمان نشود که باعث اختلال در تأمین حداقل الزامات مربوط به آنها مانند سرانۀ فضای سبز و سایر تجهیزات الزامی در محوطه و همچنین پایداری و ایمنی ساختمان گردد .

4-6-4 محدودیت پیش آمدگی ها
4-6-4-1 پیش آمدگی هایی که در این مقررات مجاز اعلام شده است در موارد زیر محدود یا ممنوع می شود :
آ – در صورتی که با سایر الزامات یا محدودیت های تعیین شده در ضوابط طرح حای مصوب توسعه و عمران شهری و مقررات مبحث ششم و هشتم مقررات ملی ساختمان برای پیش آمدگی ها مغایرت داشته باشد .
ب – در صورتی که برای تامین منافع عمومی ، محدودیت های دیگری توسط مراجع قانونی مسئول تعیین شده باشد .

4-6-4-2 پیش آمدگی در معابر با پهنای کمتر از 12 متر و در معابر موسوم به بزرگراه ها مجاز نیست ، مگر آنکه در طرح توسعه و عمران شهری یا ضوابط شهرسازی مصوب برای شهر یا منطقه ای ، ضمن رعایت سایر الزامات پیش آمدگی ، به گونه ای دیگر تعیین شده باشد .

4-6-4-3 هیچ گونه لوله کشی و کانال کشی تاسیساتی نباید در جداره خارجی پیش آمدگی طبقات و بام تعبیه شود .

4-6-4-4 هیچ قسمت از ساختمان نباید به داخل حیاط های کوچک محصور (پاسیوها) که برای نورگیری و تهویۀ فضاهای ساختمان تعبیه می شوند ، پیش آمدگی داشته باشد .

نوشته شده توسط  پویا حیاتی
سه شنبه, 23 مرداد 772 ساعت 00:00
بازدید 5694 بار
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)