۲) ایمنی

۲- ۱) کلیات

۲- ۱- ۱) سازنده باید نسبت به شناسایی شرایط و مخاطرات احتمالی محیط کار و ارزیابی ریسک هایی که ممکن است از این مخاطرات بوجود آید ، اقدام نموده و اقدامات پیشگیرانه مناسب در جهت حذف مخاطرات احتمالی و به عبارت دیگر مدیریت ریسک را بعمل آورد .

۲- ۱- ۲) سازنده موظف به پیام رسانی موثر و مطلوب به منظور تأمین ایمنی ، بهداشت کار و حفاظت محیط زیست در داخل و اطراف کارگاه ساختمانی با استفاده از علائم تصویری هشداردهنده ، الزام کننده و آگاه کننده مطابق مفاد مبحث " علائم و تابلو ها (مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان )" می باشد .

۲- ۱- ۳) کارگاه ساختمانی باید با رعایت مفاد بخش ۵-۹ به طور مطمئن و ایمن محصور شده و از ورود افراد متفرقه و غیر مسئول به داخل آن جلوگیری به عمل آید . همچنین در اطراف کارگاه ساختمانی نصب تابلوها و علائم هشدار دهنده ، که در شب و روز قابل رویت باشد ، ضروری است .

۲- ۲) ایمنی عابران و مجاوران کارگاه ساختمانی

۲- ۲-۱) مسدود یا محدود نمودن موقت پیاده روها و سایر معابر و فضاهای عمومی ، برای تخلیه مصالح ، وسایل و تجهیزات و یا انجام عملیات ساختمانی ممنوع است ، مگر با اخذ مجوز از مراجع ذیربط برای مدت معین و با رعایت مفاد بخش های ۱-۴ و ۵-۳ و مفاد بندهای ۲-۲-۳ و ۲-۲-۴ و موارد زیر :
الف : وسایل ، تجهیزات و مصالح ساختمانی باید در جایی قرار داده شوند که مخاطراتی برای عابران ، خودروها ، تأسیسات عمومی ، بناها و درختان مجاور کارگاه ساختمانی به وجود نیاورند . همچنین مانع دسترسی به تأسیسات و تجهیزات شهری از قبیل آب و برق و گاز ، فاضلاب ، شیرهای آتش نشانی و یا مانع دید علائم راهنمایی و رانندگی نشوند . مصالح ، وسایل و تجهیزات فوق شب ها نیز باید به وسیله علائم درخشان و چراغ های قرمز احتیاط مشخص شوند .
ب : در مواردی که نیاز به تخلیه مصالح ساختمانی در معابر عمومی یا مجاور آن باشد ، باید مراقبت کافی به منظور جلوگیری از لغزش ، فروریختن یا ریزش احتمالی آنها به عمل آید .
پ : در مواردی که پایه های داربست (موضوع بخش ۷-۲) در معابر عمومی قرار گیرد ، باید با استفاده از وسایل مؤثر از جا به جا شدن و حرکت پایه های آن جلوگیری شود .

۲- ۲-۲) هنگامی که بر اثر اجرای عملیات ساختمانی خطری متوجه رفت و آمد عابران و یا خودروها باشد ، باید با رعایت مفاد بند ۲- ۲-۱ و با کسب نظر از مراجع ذیربط یک یا چند مورد از موارد زیر به کار گرفته شود :
الف : گماردن یک یا چند نگهبان با پرچم اعلام خطر در فاصله مناسب
ب : قرار دادن نرده های حفاظتی متحرک در فاصله مناسب از محوطه خطر و نصب چراغ های چشمک زن یا سایر علائم هشدار دهنده
پ : نصب علائم آگاهی دهنده و وسایل کنترل مسیر در فاصله مناسب

۲- ۲-۳) در موارد زیر در تمام طول و عرض مجاور بنا ، احداث راهروی سرپوشیده موقت در راه عبور عمومی با رعایت مفاد بخش ۵-۴ الزامی است :
الف : در صورتی که فاصله بنای در دست تخریب از معابر عمومی کمتر از ۴۰ درصد ارتفاع آن باشد .
ب : در صورتی که فاصله بنای در دست احداث یا تعمیر و بازسازی از معابر عمومی کمتر از ۲۵ درصد ارتفاع آن باشد .

۲- ۲-۴) در صورتی که راه عبور عمومی محدود یا مسدود شده باشد ، باید راه عبور موقت در محل مناسبی که به تأیید مراجع ذیربط برسد ، ایجاد گردد .

۲- ۲-۵) بر روی محل های حفاری که در معابر عمومی برای استفاده از تسهیلات عمومی یا نصب انشعابات مربوط صورت می گیرد ، باید یک پل موقت عبور عابر پیاده با مقاومت و ایستایی لازم ، با عرض حداقل ۵/۱ متر یا عرض پیاده رو و با نرده حفاظتی مناسب ایجاد شود . در صورتی که حفاری در محل تردد خودرو صورت گرفته باشد ، باید موقتاً پلی با مقاومت کافی و با عرض مناسب که به تأیید مرجع رسمی ساختمان می رسد ، برای عبور خودروها ایجاد شود .

۲- ۲-۶) بیرون زدگی هر یک از اجزاء سازه های موقت از قبیل حصار حفاظتی موقت کارگاه ، سرپوش حفاظتی و داربست از محدوده بنای در دست ساخت ممنوع است مگر با رعایت مفاد بندهای ۲- ۲-۱ و۲- ۲-۲ و ۲- ۲-۳ و شرایط زیر :
الف : فاصله عمودی بیرون زدگی از روی سطح پیاده رو نباید کمتر از ۵/۲ متر و از روی سطح سواره رو کمتر از ۵/۴ باشد .
ب : درها و پنجره ها نباید از داخل کارگاه به سمت گذر عمومی باز شوند .

۲-۳) جلوگیری از سقوط افراد
۲-۳-۱) قسمت های مختلف کارگاه ساختمانی و محوطه اطراف آن از قبیل پلکان ها ، سطوح شیب دار ، دهانه های باز در کف طبقات ، چاه های آسانسور ، اطراف سقف ها و دیوارهای باز و نیمه تمام طبقات ، محل های عبور لوله های عمودی تأسیسات ، چاه های در دست حفاری آب و فاضلاب ، کانال ها ، اطراف گودبرداری ها ، گودال ها ، حوض ها و استخرها ، که احتمال خطر سقوط افراد را در بردارد ، باید تا زمان پوشیده شدن و محصور شدن نهایی یا نصب حفاظ ها و نرده های دائم و اصلی ، با رعایت مفاد بخش های ۵-۲ و ۵-۶ به وسیله پوشش ها یا نرده های حفاظتی محکم و مناسب و حسب مورد با استفاده از شبرنگ ها ، چراغ ها و تابلوهای هشداردهنده مناسب و قابل رویت در طول روز و شب ، به طور موقت حفاظت گردند . در کلیه موارد فوق ، چنانچه احتمال سقوط و ریزش ابزار کار یا مصالح ساختمانی وجود داشته باشد ، باید موقتا ً نسبت به نصب پاخورهای مناسب طبق شرایط مندرج در بخش۵-۳ اقدام گردد .

۲-۳-۲) بارگذاری بیش از حد ایمنی بر روی هرگونه اسکلت ، چوب بست ، حفاظ ، نرده ، پوشش های موقتی ، سرپوش دهانه ها و گذرگاه ها و نظایر آن مجاز نمی باشد .

۲-۳-۳) برای جلوگیری از بروز خطرهایی که نمی توان به طریق دیگر ایمنی را تضمین نمود و همچنین برای جلوگیری از ورود افراد متفرقه به محوطه محصور شده یا منطقه خطر و نیز برای حفظ علائم نصب شده ، باید مراقب یا مراقبینی در تمام طول روز و شب به کار گمارده شوند . به علاوه کارگاه ساختمانی یا قسمت های ساخته شده آن ، نباید در شرایطی که خطری ایمنی ، بهداشت کار و محیط زیست را تهدید کند ، به حال خود رها شود .

۲-۴) جلوگیری از حریق ، سوختگی و برق گرفتگی
۲-۴-۱) کلیات
برای جلوگیری از حریق ، سوختگی و برق گرفتگی رعایت الزامات زیر ضروری است :
الف : در کلیه محل هایی که خطر آتش سوزی وجود دارد ، کشیدن سیگار و روشن کردن آتش های روباز ، روشن کردن وسایل روشنایی غیر محصور و وسایل گرمایشی غیر ایمن ممنوع است . در این محل ها باید با رعایت ضوابط و مقررات مبحث " علائم و نشانه ها ( مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان ) " تابلوهای هشداردهنده از قبیل " خطر آتش سوزی " ، " سیگار نکشید " و "آتش روشن نکنید " نصب شود . رعایت آیین نامه " پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در کارگاه ها " مصوب شورای عالی حفاظت فنی الزامی باشد .

ب : ضایعات مصالح قابل احتراق ، باید در جای مناسبی جمع آوری و به طور روزانه از محل کار خارج و به محل های مجاز حمل شود . سوزاندن این مواد در محل کارگاه ساختمانی مجاز نمی باشد .

پ : جمع آوری و انبار نمودن روغن ، گریس ، پارچه های روغنی ، نخاله های آلوده به روغن و مواد نفتی و نظایر آن روی وسایل و تجهیزات ساختمانی یا در مجاورت آنها مجاز نمی باشد .

ت : انبار کردن و نگهداری موقت مواد و مصالح قابل احتراق و اشتعال از قبیل مواد سوختی ، روغن ، رنگ ، تینر ، چسب ، کاغذ دیواری ، پلی استایرن ، چوب و گونی باید با رعایت ضوابط و مقررات مبحث " حفاظت ساختمان ها در برابر حریق (مبحث سوم مقررات ملی ساختمان) " و آئین نامه پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در کارگاه ها مصوب شورای عالی حفاظت فنی صورت گیرد .

۲-۴-۲) مایعات قابل اشتعال
در خصوص مایعات قابل اشتعال رعایت موارد زیر الزامی می باشد :
الف : قبل از سوختگیری باید موتور ماشین آلات ساختمانی خاموش شود و از ریختن مواد سوختی روی اگزوز و قسمت های داغ موتور جلوگیری گردد .
ب : مایعاتی که نقطه شعله زنی آنها کمتر از ۷ درجه سانتی‌گراد می باشد ، نباید روی سطح زمین نگهداری شوند ، مگر اینکه به صورت محدود در ظرف های کمتر از ۱۸ لیتر و داخل ظروف یا مخازن حفاظت شده نگهداری شوند .
پ : خروجی و سر ریز مخازن سوخت نباید در جایی تعبیه شده باشد که مواد مذکور روی موتور، اگزوز ، تابلو برق ، کلید برق ، باطری و سایر منابع ایجاد جرقه ، ریخته شود .
ت : در جایی که بخار مایعات قابل اشتعال وجود دارد ، نباید از وسایلی که تولید جرقه یا شعله می کند ، از قبیل کبریت ، فندک ، سیگار ، پیلوت گاز ، چراغ و وسایل برقی جرقه زا استفاده شود .
ث : ظروف محتوی مایعات سریع الاشتعال باید از جنس نسوز و نشکن و دارای درب کاملاً محکم و محفوظ بوده و بر روی آنها برچسب گذاری شده باشد .

۲-۴-۳) وسایل گرم کننده موقت
هنگام استفاده از وسایل گرم کننده موقت موارد زیر باید رعایت شود :
الف : زمانی که در محل کار از بخاری یا هر وسیله گرم کننده به طور موقت استفاده می شود ، باید کلیه ضوابط و مقررات مربوط از قبیل درجه حرارت ، فاصله وسیله گرم کننده تا مواد قابل اشتعال و خروج گازهای مضر رعایت گردد .
ب : وسایل گرم کننده موقت از قبیل بخاری ها در موقع استفاده باید به نحو مطمئن روی کف قرار داده شوند ، به طوری که امکان واژگون شدن آنها وجود نداشته باشد .
پ : وسایل گرم کننده برقی باید استاندارد باشد . استفاده از وسایل برقی دست ساز مجاز نمی باشد .
ت : استفاده از وسایل گازسوز و نفت سوز بدون دودکش در فضاهای کاملاً بسته ، بدون تهویه کافی هوا ممنوع می باشد .
ث : باید از ریختن نفت در بخاری های نفتی ، در هنگام روشن بودن آنها جلوگیری به عمل آید .

۲-۴-۴) پخت قیر و آسفالت
پخت قیر و آسفالت در کارگاه های ساختمانی باید با رعایت موارد زیر انجام شود :
الف : بشکه و دیگ های پخت قیر و آسفالت در موقع استفاده باید در جای خود محکم شده باشند ، به طوریکه در حین کار هیچ خطری متوجه افراد نشود .
ب : و دیگ های پخت قیر و آسفالت در موقع استفاده باید در خارج از ساختمان و در فضای باز قرار داده شوند . قرار دادن آنها در معابر عمومی ممنوع می‌باشد مگر با رعایت کلیه موارد ایمنی ، بهداشت کار و محیط زیست و کسب اجازه از مرجع رسمی ساختمان .
پ : در موقع کار با دیگ های پخت قیر و آسفالت باید وسایل اطفاء حریق مناسب در دسترس باشد .
ت : شیلنگ مشعل هایی که جهت پخت قیر و آسفالت و نصب ایزوگام به کار می رود باید مورد بازدید قرار گرفته و محل اتصال آن به مخزن و مشعل با بست به طور محکم مهار شده باشد .
ث : ظروف محتوی قیر داغ ، نباید در محوطه بسته نگهداری شود ، مگر آنکه قسمتی از محوطه باز باشد و عمل تهویه بطور کامل و کافی انجام گیرد .
ج : کارگرانی که به گرم کردن قیر ، پخت ، حمل و پخش قیر اشتغال دارند باید به دستکش و ساعت بند حفاظتی مجهز باشند . بالا بردن آسفالت یا قیر داغ توسط کارگران از نردبان ممنوع است .
چ : برای گرم کردن بشکه های محتوی قیر جامد باید ترتیبی اتخاذ گردد که ابتدا قسمت فوقانی قیر در ظرف ذوب شود و از حرارت دادن و تابش شعله به قسمت های زیرین ظرف قیر در ابتدای کار جلوگیری به عمل آید .
ح : هنگام حرارت دادن بشکه قیر ،باید درب آن کاملاً باز باشد ، بعلاوه درپوش کاملاً مناسب و محفوظ و دسته داری باید در دسترس باشد تا در صورت آتش گرفتن و شعله کشیدن قیر بتوان فوراً با قرار دادن آن ، نسبت به خفه کردن آتش اقدام نمود .
خ : سطل های مخصوص حمل قیر و آسفالت داغ ، علاوه بر دسته اصلی ، باید دارای دسته کوچکی در قسمت تحتانی باشند تا عمل تخلیه آنها به راحتی انجام شود .
د : کارگران پخت قیر و آسفالت پس از پایان کار ، مجاز به پاکسازی لباسی که بر تن دارند با مواد قابل اشتعال از قبیل بنزین نمی باشند . در اینگونه موارد باید ابتدا لباس خود را از تن خارج و سپس در محل مناسب نسبت به نظافت و پاکسازی آن با مواد بی خطر مناسب اقدام گردد .

۲-۴-۵) دیگ های بخار
کلیه دیگ های بخار و آب گرم اعم از اینکه به صورت موقت یا دائم مورد استفاده قرار گیرند ، باید توسط افراد ذیصلاح و با رعایت مقررات مبحث " تأسیسات مکانیکی (مبحث چهاردهم مقررات ملی ساختمان) " و آئین نامه حفاظتی دیگ های بخار مصوب شورای عالی حفاظت فنی ، نصب و راه اندازی شوند .

۲-۴-۶) برشکاری و جوشکاری با گاز و برق
در برشکاری و جوشکاری با گاز و برق رعایت موارد زیر الزامی است :
الف : قبل از شروع عملیات جوشکاری یا برشکاری حرارتی ، باید کلیه وسایل و ابزارهای اندازه گیری فشار ، شدت جریان و نظایر آن و همچنین شیلنگ های گاز و هوا کنترل شوند . همچنین دستگاه ها و تجهیزاتی که برای جوشکاری و برش کاری به کار برده می شود باید به طور مرتب و بر اساس دستورالعمل کارخانه سازنده مورد بازرسی و کنترل قرار گیرد .
ب : کارگران جوشکار باید هنگام کار ، لباس کار مقاوم در برابر آتش و جرقه به تن داشته و نیز مجهز به سایر وسایل حفاظت فردی از جمله کفش ، عینک ، نقاب و دستکش ساق دار حفاظتی مطابق شرایط مندرج در فصل ۴ باشند . همچنین لباس کار جوشکاران باید عاری از مواد روغنی ، نفتی و سایر مواد قابل احتراق و اشتعال باشد .
پ : در مکان هایی که مواد قابل اشتعال و احتراق نگهداری می شود ، و یا در نزدیکی مواد یا دستگاه هایی که بخار و یا گازهای قابل اشتعال و قابل انفجار ایجاد می کنند ، باید از عملیات جوشکاری و برشکاری حرارتی جلوگیری به عمل آید .
ت : در مواردی که امکان دور کردن مواد قابل احتراق و اشتعال از محوطه جوشکاری و برشکاری حرارتی وجود ندارد ، جهت جلوگیری از خطرات احتمالی باید این مواد با صفحات و مواد مقاوم در برابر آتش محصور و پوشانده شده و ضمن فراهم آوردن وسایل اطفاء حریق مناسب و کافی ، یک فرد کمکی نیز در محل حاضر باشد .
ث : در مواقعی که جوشکاری روی فلزات دارای پوشش قلع ، روی و نظایر آن صورت می گیرد ، لازم است سریعاً دود و گازهای ناشی از جوشکاری به طرق مناسب و موثر به خارج از محل کار هدایت شوند .
ج : جوشکاران نباید از ظروف و بشکه هایی که قبلاً محتوی مواد نفتی ، روغنی و یا سایر مواد قابل اشتعال و انفجار بوده اند ، به عنوان تکیه گاه و زیر پایی استفاده نمایند . با توجه به مفاد بند ۷-۱-۲ استفاده از بشکه به عنوان جایگاه کار کلاً ممنوع می باشد .
چ : عملیات جوشکاری یا برشکاری حرارتی بر روی ظروف و مخازن خالی که قبلاً حاوی مواد قابل اشتعال و انفجار بوده و ممکن است در آن گازهای قابل اشتعال و انفجار ایجاد شود ، باید داخل به طور کامل به وسیله بخار یا مواد مؤثر دیگر شستشو شده و دریچه های آن کاملاً باز باشد و یا قسمتی از حجم آن با آب پر شود .
ح : هیچ نوع ظرف بسته ، حتی اگر عاری از مواد قابل اشتعال و انفجار باشد ، نباید مورد جوشکاری یا برشکاری حرارتی قرار گیرد ، مگر آنکه قبلاً منفذی در آن ایجاد شود .
خ : برای نشت یابی شیلنگ های برشکاری و جوشکاری و اتصالات آنها باید از کف صابون استفاده شود .
د : در هنگام تعویض مشعل برشکاری و جوشکاری ، باید از جریان گاز از طریق شیر و رگلاتور قطع گردد . از روش های خطرناک و غیر ایمن از قبیل خم کردن شیلنگ جهت انسداد آن باید اکیداً ً خودداری به عمل آید .
ذ : برای روشن کردن مشعل برشکاری و جوشکاری باید از فندک یا شعله پیلوت (گیرانه) استفاده شود .
ر : در هنگام عملیات جوشکاری برقی در فضاهای مسدود و مرطوب ، دستگاه جوشکاری باید در خارج از محیط بسته قرار گیرد .
ز : بدنه دستگاه جوشکاری برقی باید دارای اتصال زمین مؤثر بوده و همچنین کابل های آن دارای روکش عایق محکم و مقاوم و فاقد هرگونه خوردگی و زدگی باشد .
ژ : در پایان هرگونه عملیات جوشکاری و برش کاری ، باید محل کار ، بازرسی و پس از اطمینان از عدم وجود خطر آتش سوزی در اثر جرقه های ناشی از جوشکاری و برشکاری ، محل ترک شود .
س : عملیات جوشکاری یا برش کاری حرارتی نباید بر روی ظروف و مخازن خالی که قبلاً حاوی مواد قابل انفجار و اشتعال بوده و ممکن است در آن گازهای قابل اشتعال و انفجار ایجاد شود ، صورت گیرد .

۲-۴-۷) مراقبت و نگهداری از سیلندرهای گاز تحت فشار
در خصوص مراقبت و نگهداری از سیلندرهای گاز تحت فشار رعایت موارد زیر الزامی می باشد :
الف : شیر سیلندرها باید با دست و بدون استفاده از چکش و آچار باز شود و در صورت لزوم از آچارهای مخصوص استفاده شود .
ب : سیلندرهایی که مورد استفاده نباشند ، باید طوری در فضای  آزاد خارج ساختمان قرار داده شوند که از تابش مستقیم خورشید یا درجه حرارت بالا و نیز وارد آمدن ضربه ، محافظت شوند .
پ : سیلندرها نباید از هیچ ارتفاعی به پایین پرتاب شوند . در ضمن برای بالا آوردن و پایین آوردن آنها ، لازم است از کلاف های مخصوص استفاده شود .
ت : سیلندرها باید از محل جوشکاری و برشکاری فاصله کافی داشته باشند به طوریکه جرقه ، براده یا شعله به آنها نرسد . در صورتی که این امر امکان پذیر نباشد باید از موانع ضد آتش استفاده شود .
ث : به منظور جلوگیری از خطر اشتعال و انفجار سیلندرهای گاز اکسیژن ، باید از آلودگی شیرآلات و اتصالات آن به روغن و گریس خودداری شود .
ج : سیلندرهای گاز باید بطور مطمئن و قائم در جای خود محکم گردند تا از افتادن احتمالی آنها جلوگیری شود . کلاهک شیر های آنها باید بجز در هنگام استفاده بسته باشند .
چ : سیلندرهای اکسیژن بجز در هنگام جوشکاری یا برشکاری حرارتی ، باید جدا از سیلندرهای دیگر نگهداری شوند .
ح : چنانچه سیلندرها دارای نشت گاز باشند ، باید بلافاصله از محل کار دور و در فضای باز و کاملاً دور از شعله یا جرقه یا منابع حرارت زا ، به آهستگی و به تدریج تخلیه شوند . همچنین باید از بکار بردن سیلندری که شیر آن نسبت به بدنه تغییر وضعیت داشته باشد ، خودداری شود .
خ : کلاهک سیلندرها جز در هنگام استفاده باید بر روی شیر سیلندر قرار داشته باشد .
د : شیلنگ های گاز باید سالم و بدون ترک باشد و همواره جهت اتصال شیلنگ به سیلندرها از بست استاندارد استفاده شده و از بکار گیری سیم به جای بست خودداری گردد .
ذ : در صورتی که نیاز به گرم کردن شیر سیلندر استیلن باشد ، این کار باید بوسیله آب گرم انجام شود و هرگز نباید از شعله مستقیم استفاده گردد .

۲-۴-۸) خطوط انتقال نیروی برق
در خصوص خطوط انتقال نیروی برق رعایت موارد زیر الزامی است :
الف : قبل از شروع عملیات ساختمانی سازنده باید حریم خطوط برق عبوری از مجاور ملک را مورد بررسی قرار داده و پس از پیش بینی های لازم جهت اجرای عملیات ساختمانی و کسب نظر مهندس ناظر ، عملیات ساختمانی را شروع نماید .
ب : کلیه هادی ها ، خطوط و تأسیسات برقی در محوطه و حریم کارگاه ساختمانی باید برق دار فرض شوند ، مگر آنکه خلاف آن ثابت گردد .
پ : برای جلوگیری از خطر برق گرفتگی و کاهش آثار زیان آور میدان های الکترومغناطیسی ناشی از خطوط برق فشار قوی ، باید مقررات مربوط به حریم خطوط انتقال و توزیع نیروی برق در کلیه عملیات ساختمانی و نیز در تعیین محل احداث بنا و تأسیسات ، رعایت گردد .
ت : کلیه سیم کشی های موقت و دائم و نصب تجهیزات برقی باید با رعایت ضوابط و مقررات مبحث " طرح و اجرای تأسیسات برقی ساختمان ها (مبحث سیزدهم مقررات ملی ساختمان) " و آیین نامه " حفاظتی تأسیسات الکتریکی در کارگاه ها " مصوب شورای عالی حفاظت فنی صورت گیرد .
ث : قبل از هرگونه گودبرداری و حفاری ، باید در مورد وجود کابل های زیرزمینی انتقال و توزیع نیروی برق در منطقه عملیات ، بررسی لازم به عمل آمده و ضمن استعلام از مراجع ذیربط ، حریم های قانونی رعایت و در صورت لزوم اقدامات احتیاطی از قبیل قطع جریان ، تغییر موقت یا دائم مسیر ، حفاظت یا ایزوله کردن این خطوط توسط مراجع مذکور انجام شود .
ج : قبل از شروع عملیات ساختمانی در مجاورت خطوط هوایی برق فشار ضعیف ، باید مراتب به مسئولین و مراجع ذیربط اطلاع داده شود تا اقدامات احتیاطی لازم از قبیل قطع جریان ، تغییر موقت یا دائم مسیر یا روکش کردن خطوط مجاور ساختمان با لوله های پلی اتیلن یا شیلنگ های لاستیکی و نظایر آن انجام شود .

۲-۴-۹) وسائل و تجهیزات اطفاء حریق
در استفاده از وسائل و تجهیزات اطفاء حریق رعایت موارد زیر الزامی است :
الف : سطل های آب و ماسه و کپسول های خاموش کننده (متناسب با نوع حریق) و سایر وسایل قابل حمل که به منظور اطفاء حریق به کار می روند ، به همراه علائم و نشانه های ایمنی باید در قسمت های مختلف کارگاه ساختمانی به نحوی که همواره در معرض دید و دسترس باشند نصب و آماده استفاده گردند .
ب : در مواقعی که لوله ها و شیرهای آتش نشانی باید به صورت بخشی از تأسیسات دائمی ساختمان مورد استفاده قرار گیرند ، لازم است با نظارت مراجع ذیصلاح نصب و آماده بهره برداری شوند .همچنین باید همیشه فاصله این لوله ها و شیرها تا خیابان مشخص و در شعاع دو متری از شیرهای برداشت (شیر آتش نشانی) یا فاصله بین آنها و خیابان ، نباید هیچ گونه مصالح یا ضایعات ساختمانی ریخته شود .